ნიკოლოზ ივანეს ძე კუკუჯანოვი

დაიბადა ქ. თბილისში.

1924 წელს დაამთავრა ლენინგრადის სამხედრო-სამედიცინო აკადემია.

1936-1939წწ. მუშაობდა იმავე აკადემიაში პროფ. ს. ფიოდოროვისა და ვ. შევკუნენკოს ხელმძღვანელობით; 1941-1942წწ. იყო ამიერკავკასიის შემდეგ კი კავკასიის და ყირიმის ფრონტების მთავარი ქირურგი; 1942 წლიდან თბილისის სამხარეო ჰოსპიტლის წამყვანი ქირურგი; 1946 წლიდან ექიმთა დახელოვნების ინსტიტუტის სამხედრო-საველე ქირურგიის კათედრის გამგე; შეისწავლიდა თირკმლების ფუნქციას, ქოლემიურ სისხლდენას, ექინოკოკურ დაავადებას, საზარდულის თიაქარს და სხვა.  სადისერტაციო შრომა - „Топографо-анатомические и клинические данные о прямых и паховых грыжах и их оперативное лечение“ (1946). მედიცინის მეცნიერებათა კანდიდატის სამეცნიერო წოდება მიეკუთვნა წარდგენილი შრომების საფუძველზე (1936) დისერტაციის დაუცავად. პროფესორი, მეცნიერების დამსახურებული მოღვაწე, სამედიცინო სამსახურის პოლკოვნიკი. სხვადასხვა დროს ამიერკავკასიისა და ყირიმის ფრონტების მთავარი ქირურგი, ამიერკავკასიის სამხედრო ოლქის მთავარი ქირურგი, ექიმთა დახელოვნების თბილისის ინსტიტუტის გადაუდებელი ქირურგიის კათედრის პროფესორი. ქირურგი, მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი(1947), პროფესორი(1946).