ილია გიორგის ძე ლორთქიფანიძე

დაიბადა სოფელ დიდ ჯიხაიშში (სამტრედიის რაიონი).

1920 წელს დაამთავრა ნოვოროსიის (ოდესის) უნივერსიტეტის სამედიცინო ფაკულტეტი.

უნივერსიტეტის დამთავრების შემდეგ მუშაობდა ოდესაში ნ. სტრაჟესკოს კლინიკაში; 1931-1934წწ. იყო თბილისის სამედიცინო ინსტიტუტის ბავშვთა სნეულებების, 1934-1935წწ. კი ჰოსპიტალური პედიატრიის (რკინიგზის საავადმყოფოს ბაზაზე) კათედრის გამგე; 1935-1937წწ. ერთდროულად განაგებდა თბილისის სამედიცინო და ექიმთა დახელოვნების ინსტიტუტების პედიატრიის კათედრებს. 1937-1941წწ. იყო მის მიერ დაარსებული ბავშვთა I საავადმყოფოს დირექტორი. იგი შეისწავლიდა ჩვილ ბავშვთა პნევმონიას, ფილტვისა და პლევრის ჩირქოვან დაავადებებს, ფილტვის ტუბერკულიოზს, ანემიას და სხვა. პედიატრი, მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი(1935), პროფესორი(1935).

სადისერტაციო შრომა - „მასალები ექსპერიმენტული ჰემორაგიული ანემიის პათოლოგიისათვის“ (1936). ბავშვთა საავადმყოფოების დაარსების ერთ-ერთი პირველი ინიციატორი საქართველოში.