იაკობ ათანასეს ძე ანფიმოვი

დაიბადა ქ. სევსკში, ორიოლის გუბერნია (რუსეთი). 1880 წელს დაამთავრა პეტერბურგის მედიკურ-ქირურგიული აკადემია. გამოჩენილი ნევროპათოლოგი და ფსიქიატრი. პროფ. მერჟეევსკის მოწაფე. მედიცინის დოქტორი, სადისერტაციო შრომა - „Об изменениях в центральной нервной системе животных при лакировании кожи“ (1887). 

მუშაობდა ბუნებისმეტყველების მასწავლებლად ორენბურგში; იყო თბილისის სამხედრო ჰოსპიტლის ორდინატორი;

1885-1892წწ. პეტერბურგში სამხედრო ფსიქიატრიისა და ნერვულ სნეულებათა კათედრის ორდინატორი; 1892-1894წწ. განაგებდა ტომსკის უნივერსიტეტის ნერვულ სნეულებათა და ფსიქიატრიის კათედრას; 1894 წლიდან მთელი 25 წლის მანძილზე ხარკოვის უნივერსიტეტის ნევროპათოლოგიისა და ფსიქიატრიის კათედრას; 1920 წელს იგი აირჩიეს თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის ნერვულ სნეულებათა კათედრის გამგედ, სადაც მან 1925 წლამდე დაჰყო; ავტორია 60-ზე მეტი სამეცნიერო ნაშრომის, მისი შრომები ეხება ვეგეტატიური ნერვული სისტემის ავადმყოფობებს; თბილისში ყოფნის დროს გამოაქვეყნა 10 შრომა, აქედან ერთი ქართულად, რომელიც დაბეჭდა ჟურნალ "ჩვენს მეცნიერებაში"; იკვლევდა თავის ტვინის ტრამვებს, ვეგეტატიური ნერვული სისტემის დაავადებებს; მან შექმნა ორიგინალური კონსტრუქციის რეოსტატი, რომელმაც შემდეგ ფართო გამოყენება ჰპოვა იონოთერაპიაში. მან გაამდიდრა ნევროპათოლოგია და ფსიქიატრია რიგი ახალი აღმოჩენებით; ნევროპათოლოგი, ფსიქიატრი, დამსახურებული პროფესორი.

• კავკასიის სამედიცინო საზოგადოება, თავმჯდომარე
• ჯანდაცვის სახალხო კომისარიატი, წევრი