ეფრემ ფარნაოზის ძე ზაქარაია

დაიბადა სოფელ ბანძაში (გეგეჭკორის რაიონი). 1912 წელს დაამთავრა ნოვოროსიის (ოდესის) უნივერსიტეტის სამედიცინო ფაკულტეტი. ცნობილი ქირურგი. პროფ. ნ. კახიანის და ა. სპერანსკის მოწაფე. მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი, სადისერტაციო შრომა - „ტროფიკული წყლულების პათოგენეზი" (1937). I მსოფლიო ომის დროს ექიმად მსახურობდა(1914–1915) მოქმედ არმიაში. 1921 წელს დაბრუნდა საქართველოში. 1932 წელს დაინიშნა თბილისის წითელი ჯვრის საავადმყოფოს ქირურგიული განყოფილების გამგედ. 1935–1941 წლებში განაგებდა თბილისის სამედიცინო ინსტიტუტის საფაკულტეტო ქირურგიის კათედრას, 1941–1946 წლებში–ამავე ინსტიტუტის ზოგადი ქირურგიის კათედრას. იმავდროულად, 1938–1941 იყო წლებში თბილისის ონკოლოგიური საავადმყოფოს დირექტორი. ეფრემ ზაქარაიას ნაშრომები ეხება ტეტანუსის მკურნალობის, ართროპლასტიკის, სწორი ნაწლავისა და მუცლის ღრუს ქირურგიის საკითხებს, ტროფიკული ინერვაციის პრობლემას და სხვ. მიღებული აქვს სახელმწიფო ჯოლდოები. მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი(1937), პროფესორი (1937), ქირურგი.

• 1944 - საქართველოს მეცნიერების დამსახურებული მოღვაწე

• ტროფიკული წყლულის პათოგენეზისათვის (ავტორი). - თბილისი, სახბიომედგამომცემლობა, 1937. - 127 გვ.