სპირიდონ იოსების ძე ვაწაძე

დაიბადა სოფელ ღვარდიაში (ამბროლაურის რაიონი). 1883 წელს დაამთავრა პეტერბურგის სამხედრო-სამედიცინი აკადემია. მედიცინის დოქტორი, სადისერტაციო შრომა - „К вопросу о влиянии кислотно-щелечных вод (Эсентуки №17 и Боржоми) на секрецию желудка и кислотность мочи у здоровых и больных людей“ (1891). 1883–1891წწ. იყო თბილისის ნიჟნეგოროდსკის პოლკის ჰოსპიტლის ექიმ-ორდინატორი, ხოლო 1891 წლიდან – მთავარი ექიმი. პირველმა შეისწავლა მეცნიერულად ბორჯომის წყლის სამკურნალო თვისებები. მისი თაოსნობით ავლაბარში (ქალაქის I საავადმყოფოს ტერიტორიაზე) გაიხსნა 20-საწოლიანი ინფექციური ბარაკი; 1904 წელს თბილისში პირველმა ჩამოაყალიბა ტუბერკულოზთან მებრძოლი მრავალპროფილური 53-კაციანი კომისია; 1908 წელს მისი უშუალო ინიციატივით ქალაქის საბჭოში დაისვა საკითხი სასწრაფო დახმარების სამსახურის შექმნის თაობაზე, რასაც 1911 წელს მოჰყვა თბილისის სასწრაფო დახმარების სამსახურის გახსნა. მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი (1891), სამედიცინო სამსახურის გენერალ-მაიორი (1898), ექიმი-ინფექციონისტი.

• კავკასიის ექიმთა საზოგადოება, პრეზიდიუმის წევრი