ვლადიმერ ყაფლანის ძე ჟღენტი

ქართველი პათოლოგ-ანატომი, პათოლოგიური ანატომიის ფუძემდებელი საქართველოში, მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი (1925), საქართველოს მეცნიერებათა აკადემიის აკადემიკოსი (1950).

დაიბადა 1891 წელს ოზურგეთის მაზრის სოფელ ფიჩხისჯვარში. დაამთავრა ნოვოროსიის უნივერსიტეტის (ოდესა) სამედიცინო ფაკულტეტი 1914 წელს.

1922–1972 წლებში იყო თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტის პათანატომიის კათედრის გამგე. დააარსა პათოლოგ-ანატომიის კათედრები ზოოვეტსა (1932–1946) და თბილისის ექიმთა დახელოვნების (1935–1947) ინსტიტუტებში, ასევე სასამართლო მედიცინის კათედრა თბილისის სახელმწიფო უნივერსიტეტში (1925), რომელსაც თავადვე განაგებდა. 1932–1959 წლებში იყო თბილისის სახელმწიფო სამედიცინო ინსტიტუტის დირექტორის მოადგილე, 1945 წლიდან – პრორექტორი.

ჟღენტი შეისწავლიდა ინფექციურ სნეულებებს, ონკოლოგიის, კარდიოანგიოპათოლოგიის, გერონტოლოგიის, ასევე საქართველოში უმაღლესი სამედიცინო განათლებისა და საქართველოს მედიცინის ისტორიის საკითხებს. მან ქართულ ენაზე შეადგინა პათოლოგიური ანატომიის პირველი სახელმძღვანელოები, მანვე დააარსა საქართველოს პათოლოგ ანატომთა სამეცნიერო საზოგადოება, რომელსაც ჟღენტის გარდაცვალების შემდეგ მისი სახელი მიენიჭა.

• მიოკარდის ინფარქტი : კლინიკა, პროფილაქტიკა, მკურნალობა. თერაპევტთა, კარდიოლოგთა და უფროსი კურსის სტუდენტებისათვის. - თბილისი, საბჭ. საქართველო, 1965
• ინფექციურ სნეულებათა პათოლოგიური ანატომია : სახელმძღვ. სამედ. ინ-ტის სტუდენტთა და ექიმთათვის. - თბილისი , ცოდნა, 1961
• პათოლოგანატომიური სექციის ტექნიკა. - თბილისი, ცოდნა, 1959
• ზოგადი პათოლოგიური ანატომია. - თბილისი, საქმედგამი, 1956