ეთერ ბოცვაძე

დაიბადა ქ. თბილისში. დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო სამედიცინო ინსტიტუტის სამკურნალო ფაკულტეტი 1948 წელს. 1948–1952 წლებში იყო თბილისის სახელმწიფო სამედიცინო ინსტიტუტის ინფექციურ დაავადებათა კათედრის ასპირანტი; 1952–1963 წლებში ამავე კათედრის ასისტენტი; 1964–1948 წლებში დოცენტი; 1971 წლიდან კათედრის პროფესორი, 1980 წლიდან კათედრის გამგე; 1976 წლიდან იყო ჯანდაცვის სამინისტროს მთავარი სპეციალისტი. მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი, პროფესორი, საქართველოს მედიცისნის მეცნიერებათა აკადემიის წევრი. ავტორია 242 სამეცნიერო ნაშრომისა, რომლებიც ეხება დიფტერიის, დიზენტერიის, ჰეპატიტის, მენინგოკოკური ინფექციის პრობლემებს. აქვს 6 მონოგრაფია, 1 სახელმძღვანელო, მეთოდური რეკომენდაცია და გამოგონებები.

საკანდიდატო დისერტაციის თემა - "ღვიძლის დეზამინირების ფუნქცია დიზენტერიის დროს", დაიცვა 1958 წელს.

სადოქტორო დისერტაციის თემა - "ბოტკინის დაავადების კლინიკურ–ეპიდემიოლოგიური დახასიათება და პათოგენეზის ზოგიერთი საკითხი", დაიცვა 1970 წელს.

• თბილისის ინფექციონისტთა საზოგადოება, თავმჯდომარე
• რუსეთის ინფექციონისტთა და ჰეპათოლოგთა საერთაშორისო ასოციაცია, წევრი

• 1998 - ჰეპათოლოგთა და გასტროენტეროლოგთა საერთაშორისო სერთიფიკატი
• 1996 - ფალკის სიმპოზიუმის პრემია
• 1996 - ღირსების ორდენი
• 1987 - საქართველოს სახელმწიფო პრემია

• მენინგოკოკური ინფექცია : აზოფარინგიტი, მენინგოკოკცემია, მენინგიტი, მენინგოენცეფალიტი (ავტორი). - თბილისი, განათლება, 1995. - 192 გვ.. - ISBN: 5-505-01877-7
• შეძენილი იმუნოდეფიციტის სინდრომი (ავტორი). - თბილისი , საქ. სსრ საზ-ბა "ცოდნა", 1988. - 32 გვ.
• ეპიდემიური ჰეპატიტის კლინიკისა და ლაბორატორიული დიაგნოსტიკის საკითხები. (ავტორი). - თბილისი, საბჭ. საქართველო, 1964. - 112 გვ.