ელგუჯა მონიავა

დაბადების ადგილი: სოფელი ხუნწი, მარტვილის რაიონი.

დაამთავრა თბილისის სახელმწიფო სამედიცინო ინსტიტუტის სან. ჰიგიენის ფაკულტეტი 1951 წელს.

1954–1957წწ. იყო საქართველოს ივანე ბერიტაშვილის სახელობის ფიზიოლოგიის ინსტიტუტის ასპირანტი; 1957–1963წწ. უმცროსი მეცნიერ–თანამშრომელი, 1963–1977წწ. უფროსი მეცნიერ–თანამშრომელი, 1977 წლიდან ნეიროენდოკრინოლოგიის ლაბორატორიის ხელმძღვანელი. ავტორია 120 სამეცნიერო ნაშრომისა, რომლებიც ეხება თანამედროვე ნეიროფიზიოლოგიის უმნიშვნელოვანეს პრობლემებს, თავისა და ზურგის ტვინის მოქმედების საკვანძო საკითხებს. გამოქვეყნებული აქვს მონოგრაფია: "თალამური ბირთვების გავლენა თავის ტვინის აქტივობაზე"(მეცნიერება, 1985). მისი ხელმძღვანელობით  დაცულია 6 საკანდიდატო და 2 სადოქტორო დისერტაცია. ექიმი–ფიზიოლოგი, მედიცინის მეცნიერებათა დოქტორი, პროფესორი. 2002 წელს მიღებული აქვს "ქ. თბილისის ერთგულების მედალი".

საკანდიდარო დისერტაცია თემა - "ზურგის ტვინის ვაზური და ტონური საკოორდინაციო აპარატების ფუნქციური თავისებურებანი და მათი ურთიერთმოქმედება", დაიცვა 1962 წელს.

სადოქტორო დისერტაციის თემა - "თალამოქერქული ურთიერთმოქმედების შესახებ", დაიცვა 1975 წელს.

• ნიუ–იორკის აკადემია(აშშ), ნამდვილი წევრი (1996-)
• საქართველოს ეკოლოგიურ მეცნიერებათა აკადემია, აკადემიკოსი (1995-)
• ტვინის შემსწავლელი საერთაშორისო ორგანიზაცია (1976-)

• 2000 - ღირსების ორდენი
• 1990 - ივანე ბერიტაშვილის სახელობის პრემია