 |
 | |
| შერჩეული ტერმინები: 170 | გვერდი: 9 / 9 |
- ხორციელი
- ადამიანი, მატერიალური, სხეულის მქონე =8. ამბავი ავთანდილისა ასმათს რომ ეუბნების ქვაბს შიგან; ; 235 ; ; (ა) ჩამოვიდა, ცხენი ახსნა, მისგან ხესა გამობმული, ; (ბ) ზედა შეჯდა, გაემართა, ქვაბი [სრულად »»]
- ხორციელი არისცა
- თუკი ხორციელია, ადამიანია =47. აქა ფატმანისაგან ნესტან-დარეჯანის ამბის მბობა; ; 1130 ; ; (ა) „ამა ქალაქსა წესია დღესა მას ნავროზობასა –; (ბ) არცა ვინ ვაჭრობს ვაჭარი, არცა ვინ წავა [სრულად »»]
- ხორციელსა
- ადამიანს =33. ანდერძი ავთანდილისა როსტევან მეფის წინაშე, ოდეს გაიპარა; ; 796 ; ; (ა) „დაჯდა წერად ანდერძისად, საბრალოსა საუბრისად:; (ბ) „ჰე, მეფეო, გავიპარვი ძებნად ჩემგან საძებრისად;; (გ) [სრულად »»]
- ხორცისა ხმელობა
- ხმელი ხორცი =60. სამთაგანვე ქვაბსა მისლვა და მუნით არაბეთს წასლვა; ; 1500 ; ; (ა) ამ საქმესა დაფარულსა ბრძენი დივნოს გააცხადებს:; (ბ) ღმერთი კეთილს მოავლინებს, მით ბოროტსა არ დაჰბადებს,; [სრულად »»]
- ხოტბა
- ქება, კეთილ სურვილებთან შეერთებული =42. წასლვა ავთანდილისაგან ნესტან-დარეჯანის საძებრად და ქარავანთა შეყრა; ; 1034; ; (ა) ყმა მიმავალი მიუბნობს, მსგავსი მთვარისა სრულისა,; (ბ) არს [სრულად »»]
- ხოტბისა... რისა
- რა ხოტბის, როგორი ხოტბის =1. დასაწყისი ; 1; (ა) რომელმან შექმნა სამყარო ძალითა მით ძლიერითა, ; (ბ) ზეგარდმო არსნი სულითა ყვნა ზეცით მონაბერითა, ; (გ) ჩვენ, კაცთა, მოგვცა ქვეყანა, გვაქვს [სრულად »»]
- ხრდალი
- ჭაკი ცხენი (გადატანით: ჯაბანი, მშიშარა, „დედალი”) =18. ტარიელისაგან ხატაეთს წასლვა და დიდი ომი; ; 426; ; (ა) „დილასა შევჯე, ვუბრძანე: „ჰკარით ბუკსა და ნობასა!“ ; (ბ) სრულთა სპათასა ვერ [სრულად »»]
- ხრმალთა
- ხმლებისგან =64. ქორწილი ტარიელისა და ნესტან-დარეჯანისა; ; 1637 ; ; (ა) დედოფალმან მათ ცოლ-ქმართა თვითო ხელი დაუჭირა,; (ბ) ზედა ტახტსა მეფისასა ერთგან დასხმა გაუპირა,; (გ) მოიშორვა კაეშანი, [სრულად »»]
- ხსენება
- თქმა, ლაპარაკი =30. ამბავი ავთანდილისა არაბეთს შექცევისა ; ; 677 ; ; (ა) იგი მუნით წამოსრული სევდამანცა განა მოკლა!; (ბ) პირსა იხოჭს, ვარდსა აპობს, ხელი მისი გაამხოკლა;; (გ) სისხლსა მისგან [სრულად »»]
- ხული
- ხულა, ქოხი =30. ამბავი ავთანდილისა არაბეთს შექცევისა ; ; 677 ; ; (ა) იგი მუნით წამოსრული სევდამანცა განა მოკლა!; (ბ) პირსა იხოჭს, ვარდსა აპობს, ხელი მისი გაამხოკლა;; (გ) სისხლსა მისგან [სრულად »»]
| "ვეფხისტყაოსნის" ლექსიკონი | ლექსიკონები |
 ძირითად გვერდზე | 10 საუკეთესო • დაგვიკავშირდით • Login |  გვერდის დასაწყისი |
| © 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |