ვინც ◊ ვინმე 1. დასაწყისი ; 1; (ა) რომელმან შექმნა სამყარო ძალითა მით ძლიერითა, ; (ბ) ზეგარდმო არსნი სულითა ყვნა ზეცით მონაბერითა, ; (გ) ჩვენ, კაცთა, მოგვცა ქვეყანა, გვაქვს [სრულად »»]
ვინც ალვის ხეები დარგო; ვინც ასეთი ალვასავით ტანწერწეტი ადამიანი - ტარიელი - შექმნა =28. შველა ტარიელისაგან ფრიდონისა; ; 619 ; ; (ა) „მოჯობდა, ომი შეეძლო, ხმარება ცხენ-აბჯარისა;; (ბ) [სრულად »»]
ვისაც წამწამებად გიშერი გაქვს =5. თინათინისაგან ავთანდილის გაგზავნა მის ყმის საძებრად; ; 124; ; (ა) ავთანდილ ჯდა მარტო საწოლს, ეცვა ოდენ მართ პერანგი, ; (ბ) იმღერდა და იხარებდა, წინა ედგა [სრულად »»]
ვინც გრძნებით, ჯადოქრობით ცასაც კი თავისად გაიხდიდა ხოლმე. ◊ ვინც ჯადოსნობით ცას “დაიცემს”, ქვევით ჩამოიყვანს (ალ. ჭინჭარაული) 26. ამბის ცნობა ტარიელისაგან ნესტან-დარეჯანის [სრულად »»]
ვინც ქვეყანას დათმობს, ვინც სატრფოსთვის ყველაფერს გაწირავს =1. დასაწყისი ; 1; (ა) რომელმან შექმნა სამყარო ძალითა მით ძლიერითა, ; (ბ) ზეგარდმო არსნი სულითა ყვნა ზეცით მონაბერითა, ; (გ) [სრულად »»]
ვინაა? (ტარიელი გულში ძრახავს ასმათს იმისათვის, რომ მას აშიკობა გაუბედა) =11. ამბავი ტარიელის გამიჯნურებისა, პირველ რომ გამიჯნურდა; ; 346 ; ; (ა) კვლა დაიწყო თქმა ამბისა მან, რა ხანი [სრულად »»]
ვნანობ =35. ცნობა როსტევან მეფისაგან ავთანდილის გაპარვისა; ; 823; ; (ა) აწ ამბავი სხვა დავიწყო, - ყმას არ წავჰყვე წამავალსა.; (ბ) არ შეექმნა დარბაზობა მას დღე როსტანს გულ-გამწყრალსა;; (გ) [სრულად »»]
ვინებებდი, ვინდომებდი ხოლმე =14. წიგნი ტარიელისა ხატაელთ თანა და კაცის გაგზავნა; ; 393; ; (ა) „გავგზავნე კაცი ხატაეთს და წიგნი ჩემ-მაგიერი; ; (ბ) მივსწერე: „მეფე ინდოთა არისმცა ღმრთულებრ [სრულად »»]