 |
 | |
მი მი მი- მია მიბ მიგ მიდ მიე მივ მიზ მით მიი მიკ მიმ მინ მის მიტ მიუ მიქ მიღ მიყ მიშ მიჩ მიც მიწ მიჭ მიხ მიჯ მიჰ
| შერჩეული ტერმინები: 139 | გვერდი: 1 / 7 |
- მის ...საჭურჭლისად
- იმ სიმდიდრისა =60. სამთაგანვე ქვაბსა მისლვა და მუნით არაბეთს წასლვა; ; 1500 ; ; (ა) ამ საქმესა დაფარულსა ბრძენი დივნოს გააცხადებს:; (ბ) ღმერთი კეთილს მოავლინებს, მით ბოროტსა არ [სრულად »»]
- მის ამბისა
- იმ ამბის =48. ამბავი ნესტან-დარეჯანისა ქაჯთაგან შეპყრობისა; ; 1222 ; ; (ა) ვა, საწუთროო, სიცრუვით თავი სატანას ადარე!; (ბ) შენი ვერავინ ვერა ცნას, შენი სიმუხთლე სადა-რე;; (გ) პირი [სრულად »»]
- მის ბროლ-ფიქალისა
- იმ ბროლ-ფიქალის, იმ კან-თეთრისა და თმა-შავისა (იგულისხმება თინათინი) =2. ამბავი როსტევან არაბთა მეფისა; ; 33 ; ; (ა) იყო არაბეთს როსტევან, მეფე ღმრთისაგან სვიანი, ; (ბ) მაღალი, უხვი, [სრულად »»]
- მის გამო
- იგულისხმება: ტარიელის გამო =50. წიგნი ნესტან-დარეჯანისა ფატმანთანა; ; 1294 ; ; (ა) პირ-მზე სწერს: „აჰა, ხათუნო, დედისა მჯობო დედაო!; (ბ) მისგან ტყვე-ქმნილსა სოფელმან რა მიყო, ამას ჰხედაო?; [სრულად »»]
- მის განგებისა ზენისა
- ზეციური განგებისა
- მის გულისა და ძალისად
- იმ სიმამაცისა და ძალ-ღონისა =48. ამბავი ნესტან-დარეჯანისა ქაჯთაგან შეპყრობისა; ; 1222 ; ; (ა) ვა, საწუთროო, სიცრუვით თავი სატანას ადარე!; (ბ) შენი ვერავინ ვერა ცნას, შენი სიმუხთლე [სრულად »»]
- მის დღისა შვებასა
- იმ დღის სიხარულს =30. ამბავი ავთანდილისა არაბეთს შექცევისა ; ; 677 ; ; (ა) იგი მუნით წამოსრული სევდამანცა განა მოკლა!; (ბ) პირსა იხოჭს, ვარდსა აპობს, ხელი მისი გაამხოკლა;; (გ) სისხლსა [სრულად »»]
- მის ვარდისავე
- იმ ვარდისავე =53. წასლვა ავთანდილისა გულანშაროთ და ტარიელის შეყრა ; ; 1336 ; ; (ა) გამოვლნა ზღვანი ავთანდილ მგზავრითა რათმე ნავითა;; (ბ) პირ-მხიარული აცორვებს მართ ოდენ მარტო თავითა;; [სრულად »»]
- მის თანა
- მასთან =61. ქორწილი ავთანდილისა და თინათინისა არაბთა მეფისაგან; ; 1557 ; ; (ა) მას დღე ავთანდილ პატრონად ზის და ხელმწიფე ზენია,; (ბ) მასთანა მჯდომსა ტარიელს ჰშვენიან სინაზენია;; (გ) [სრულად »»]
- მის თანანი
- „მასთან დაკავშირებული”, მისი, მისი შესახები =7. ავთანდილისაგან მის ყმისა ძებნად წასლვა; ; 182 ; ; (ა) ამ საქმესა მემოწმების დიანოსი ბრძენი, ეზროს: ; (ბ) საბრალოა, ოდეს ვარდი [სრულად »»]
- მის თვალად არ დუხჭირისა
- იმ სანახავად კარგის, მშვენიერის =30. ამბავი ავთანდილისა არაბეთს შექცევისა ; ; 677 ; ; (ა) იგი მუნით წამოსრული სევდამანცა განა მოკლა!; (ბ) პირსა იხოჭს, ვარდსა აპობს, ხელი მისი გაამხოკლა;; [სრულად »»]
- მის იმედისა
- იმ იმედისა =51. წიგნი ნესტან-დარეჯანისა საყვარელთან მიწერილი; ; 1301; ; (ა) აწ საყვარელსა მიუწერს გულ-ამოსკვნილი, მტირალი,; (ბ) მისმანვე ცრემლმან დაუვსის, ვის ედებოდის, ვის, ალი,; (გ) [სრულად »»]
- მის კაცისა
- იმ კაცის =7. ავთანდილისაგან მის ყმისა ძებნად წასლვა; ; 182 ; ; (ა) ამ საქმესა მემოწმების დიანოსი ბრძენი, ეზროს: ; (ბ) საბრალოა, ოდეს ვარდი დაეთრთვილოს, და-ცა-ეზროს, ; (გ) ვის ბალახში [სრულად »»]
- მის ლაშქარისა
- იმ ლაშქრისა =41. ავთანდილისაგან ფრიდონისას მისლვა, ტარიელს რომ გაეყარა; ; 978 ; ; (ა) ყმა მტირალი სამოც-ათ დღე ზღვისა პირსა მივა გზასა;; (ბ) შორით ნახა, მენავენი მოვიდოდეს შიგან ზღვასა;; [სრულად »»]
- მის მელნის ტბისა თვალითა
- იმ მელნის ტბისებრი თვალით =15. ნესტანისაგან ტარიელის ხმობა; ; 397; ; (ა) „დღესა ერთსა საწოლს მოვე მეფისა სრით წამოსრული, ; (ბ) ვჯე და მასვე ვიგონებდი, არ მიეცა თვალთა რული; ; (გ) წიგნი [სრულად »»]
- მის მესავსისა
- იმ უხვად გამცემისა (იგულისხმება: ავთანდილის, ან: როსტევანის) ◊ ლაშქრის ამვსების, მბოძებლის (ალ. ჭინჭარაული) 61. ქორწილი ავთანდილისა და თინათინისა არაბთა მეფისაგან; ; 1557 ; ; [სრულად »»]
- მის მეფისა
- იმ მეფის =26. ამბის ცნობა ტარიელისაგან ნესტან-დარეჯანის დაკარგვისა; ; 573; ; (ა) „ესე კაცნი გამეგზავნნეს, გონებასა გავეშმაგე;; (ბ) რომე მისი ვერა მეცნა, ამას უფრო დავედაგე!; (გ) მას [სრულად »»]
- მის მზისა
- იმ მზის (თინათინის) =5. თინათინისაგან ავთანდილის გაგზავნა მის ყმის საძებრად; ; 124; ; (ა) ავთანდილ ჯდა მარტო საწოლს, ეცვა ოდენ მართ პერანგი, ; (ბ) იმღერდა და იხარებდა, წინა ედგა ერთი [სრულად »»]
- მის მზისა გაყრილი
- იმ მზეს (თინათინს) მოშორებული =7. ავთანდილისაგან მის ყმისა ძებნად წასლვა; ; 182 ; ; (ა) ამ საქმესა მემოწმების დიანოსი ბრძენი, ეზროს: ; (ბ) საბრალოა, ოდეს ვარდი დაეთრთვილოს, და-ცა-ეზროს, [სრულად »»]
- მის მზისა დარისა
- იმ მზის მსგავსისა =11. ამბავი ტარიელის გამიჯნურებისა, პირველ რომ გამიჯნურდა; ; 346 ; ; (ა) კვლა დაიწყო თქმა ამბისა მან, რა ხანი მოიტირა: ; (ბ) დღესა ერთსა მე და მეფე მოვიდოდით, გვენადირა; [სრულად »»]
| "ვეფხისტყაოსნის" ლექსიკონი | ლექსიკონები |
 ძირითად გვერდზე | 10 საუკეთესო • დაგვიკავშირდით • Login |  გვერდის დასაწყისი |
| © 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |