სახელმწიფო კავკასიაში, რომელმაც შეიქმნა ქართველი მენშევიკების, სომეხი დაშნაკების და აზერბაიჯანელი მუსავატების მიერ. ამიერკავკასიის რესპუბლიკამ 1918 წლის 22 აპრილიდან 1918 წლის 26 მაისამდე [სრულად »»]
(amīr - მეთაური, მმართველი) მთავრის შესატყვისი ტიტული აღმოსავლეთის მუსლიმურ ქვეყნებში. VII ს-მდე, ისლამამდელ პერიოდში და, ასევე, პირველი ოთხი ხალიფას მმართველობის დროს ამირები ეწოდებოდა [სრულად »»]
1. მოხელე, რომელიც განაგებდა მეფესთან შესვლა-აუდიენციას 2. ფლოტის სარდალი =თვით ამირბარსა ინდოეთს აქვს ამირ-სპასალარობა. იხ. აგრეთვე: ამირსპასალარი =რუსთაველი, შოთა. ვეფხისტყაოსანი [სრულად »»]
(amir al-hājib - მეკარეთა უფროსი) საქართველოს ერთიან მონარქიაში მმართველობის ცენტრალური აპარატის მაღალი რანგის მოხელე, მანდატურთუხუცესის თანაშემწე და ეჯიბთა უფროსი. „ხელმწიფის კარის [სრულად »»]
(amīr, საშ.; spāhsālār) სპასალართა ამირა, უფროსი, მთავარსარდალი სელჯუკთა სახელმწიფოში. ამ სახელწოდების თანამდებობა საქართველოში XII ს-დან ჩნდება. იგი დაკავშირებული ჩანს ცენტრალიზებული [სრულად »»]