(épatage) სკანდალური გამოხდომა; საქციელი, რომელიც არღვევს საერთოდ მიღებულ ნორმებსა და წესებს. =ჭაბაშვილი, მიხეილ, უცხო სიტყვათა ლექსიკონი / შეადგინა [და წინასიტყვ. დაურთო] მიხეილ [სრულად »»]
ზემოქმედებს მკითხველის ემოციაზე, იწვევს ინტერესს, აინტრიგებს მას. =სემიოტიკა № 11 – მთავარი რედ.: ცირა ბარბაქაძე,– [ილია ჭავჭავაძის სახელმწიფო უნივერსიტეტი], თბ.,– 2012.
1. მოკლე სატირული ლექსი. 2. ძველ საბერძნეთში: ძეგლზე, შენობაზე, საჩუქარზე და მისთანებზე გაკეთებული წარწერა პროზად ან ლექსად. იხ. აგრეთვე: სატირა, პროზა, ლიტერატურა =უნივერსალური [სრულად »»]
(эпиграф; epigraph; epigraphē) ციტატა სხვა თხზულებიდან ან რაიმე გამონათქვამი, რომელიც უძღვის ლიტერატურულ ნაწარმოებს ან მის ცალკეულ თავს და გამოხატავს ნაწარმოების (თავის) ძირითად აზრს, იდეას. [სრულად »»]
(epigraphē - წარწერა) ისტორიის დამხმარე დისციპლინა, რომელიც სწავლობს ძველ წარწერებს; წარწერათმცოდნეობა. =ჭაბაშვილი, მიხეილ, უცხო სიტყვათა ლექსიკონი / შეადგინა [და წინასიტყვ. დაურთო] [სრულად »»]
მხატვრული ნაწარმოების ის ნაწილი, რომელშიც ქვეთემაა განვითარებული, აღწერილია მომხდარი ამბის ცალკეული შემთხვევა. მთავარი თემის განვითარების მიზნით მხატვრული ნაწარმოები დაყოფილია ცალკეულ [სრულად »»]
(epitheton) მსაზღვრელი სიტყვა, რომელიც დაერთვის საგნის ან მოვლენის სახელს და გახაზავს მის დამახასიათებელ თვისებას, აძლევს მას მხატვრულ გამომსახველობას. იხ. აგრეთვე: აპოლონი, აფროდიტე, [სრულად »»]
(epilogue; Epilogos epi – შემდგომ logos – სიტყვა, ცნება, მოძღვრება) 1. ძველბერძნულ დრამაში: დასკვნითი მიმართვა მაყურებლისადმი, რომელშიც გადმოცემულია ავტორის განზრახვა ან დადგმის მოკლე [სრულად »»]
(epíscopos (ზმნიდან epi-scopein „ზემოდან ცქერა“, „მეთვალყურეობა“); Vescovo) ქრისტიანული ეკლესიების უმრავლესობის უმაღლესი იერარქი, არქიელთა საერთო სახელი, მღვდელმთავარი. იხ. აგრეთვე: [სრულად »»]
სალექსო სტრიქონთა ბოლოში ბგერათა კომპლექსების სიტყვების ან სიტყვათა ჯგუფების განმეორება. ანაფორის საპირისპირო ხერხია. იხ. აგრეთვე: ანაფორა, კომპლექსი =უნივერსალური ენციკლოპედიური [სრულად »»]
(epodē) ანტიკურ ლექსთწყობაში; ლირიკული ლექსი, რომელშიც გრძელი ტაეპი ენაცვლება მოკლეს. იხ. აგრეთვე: ტაეპი, ლირიკული, ანტიკური =ჭაბაშვილი, მიხეილ, უცხო სიტყვათა ლექსიკონი / შეადგინა [და [სრულად »»]
(eponymos–სახელი) ბერძნული სიტყვაა და ქართულად სახელის მიცემას ნიშნავს, როდესაც რომელიმე გეოგრაფიულ ადგილს ამა თუ იმ გმირის ან ღვთაების სახელი დარქმევა. იხ. აგრეთვე: აკადემოსი, ერიქსი, [სრულად »»]
ლიტერატურის ჟანრი, რომელშიც ავტორი აგვიწერს მისი პიროვნების გარეშე არსებულ სამყაროს ისე, რომ არ ამჟღავნებს უშუალოდ თავის პირად განწყობილებას. მასში მწერლის პოზიცია დაფარულია. მწერალი [სრულად »»]
1. დროის ხანგრძლივი მონაკვეთი, რომელიც ხასიათდება ღირსშესანიშნავი მოვლენით. 2. გეოლოგიური პერიოდის ნაწილი, რომელიც იყოფა საუკუნეებად. 3. ასტრ. მომენტი, საიდანაც იწყებენ ცის სხეულის [სრულად »»]