(Klaviatur; clavis - გასაღები) მუსიკალურ საკრავებში გარკვეული თანამიმდევრობით განლაგებულ ბერკეტთა და კლავიშთა ერთობლიობა. შედგება კლავიშებისაგან. კ. პირველად XII ს-ში გამოიყენეს ორგანზე, [სრულად »»]
(classis – თანრიგი) 1. "კლასები ეწოდება ადამიანთა დიდ ჯგუფებს, რომლებიც განსხვავდებიან მათი ადგილით საზოგადოებრივი წარმოების ისტორიულად განსაზღვრულ სისტემაში, მათი (უმეტეს ნაწილად [სრულად »»]
(classicus) 1. დიდი მწერალი, მუსიკოსი, მხატვარი, მეცნიერი, რომლის შემოქმედება საყოველთაოდ არის აღიარებული და სანიმუშოდ მიჩნეული; 2. მოძვ. ძველი ბერძნული და ლათინური ენებისა და ლიტერატურის [სრულად »»]
მუსიკის ფორმა, რომელიც ჩამოყალიბდა დასავლურ ლიტურგიულ და საერო მუსიკაზე დაფუძნებით. მისი განვითარების პერიოდი მოიცავს დაახლოებით ცხრა საუკუნეს. XI საუკუნიდან - დღემდე. [1] მუსიკის ამ ტიპის [სრულად »»]
(классификация) 1. საგნების, მოვლენების, ცნებების დანაწილება კლასებად, ქვეკლასებად და მომდევნო რიგის წვრილ დანაყოფებად რაიმე ნიშნის საფუძველზე. 2. ბიბლიოთეკურ-ბიბლიოგრაფიული თვალსაზრისით – [სრულად »»]
(Klassizismus) 1. მე-17 ს.-დან მე-19 ს.-ის დასაწყისამდე: მიმართულება ლიტერატურასა და ხელოვნებაში, რომლისთვისაც დამახასიათებელია ანტიკური ნიმუშებისადმი მიბაძვა; 2. განათლების სისტემა, [სრულად »»]
კონფლიქტი ეკონომიკურ ჯგუფებს შორის, რომელთა ინტერესებიც განსხვავებულია. მარქსისტების აზრით, კ.ბ. არის გამოხატულება იმ ანტაგონიზმისა, რომელიც წარმოიშობა, ერთი მხრივ, კლასობრივი [სრულად »»]
მეთოდიკა ობიექტთა ან ადამიანთა ჯგუფების გამოსავლენად, რომელსაც შეუძლია მონაცემთა ერთობლიობაში შეფარდებითი განსხვავება აჩვენოს. მაგ., ბაზრის კვლევის დროს კ. ა. გამოიყენება იმ ადამიანთა [სრულად »»]
(clausula) 1. (სამართ.). საგანგებო პირობა, რომელიც შეტანილია ხელშეკრულებაში, ანდერძში და მისთ. 2. რიტორიკაში: წარმოთქმული სიტყვის ბოლო ნაწილი, რომელსაც ორატორები განსაკუთრებულ ყურადღებას [სრულად »»]