(sēmasia – მნიშვნელობა და logos – მოძღვრება) ენათმეცნიერების ნაწილი, რომელიც სწავლობს სიტყვათა და გამოთქმათა მნიშვნელობას. იხ. აგრეთვე: გრამატიკა, სემანტიკა =ჭაბაშვილი, მიხეილ, უცხო [სრულად »»]
(Semelē) ზევსის სატრფო, დიონისეს დედა =მითი: ზევსმა კავშირი დაიჭირა თებეს მეფის კადმოსის ასულთან სემელესთან. სემელე დაორსულდა. ეჭვიანმა ჰერამ, ზევსის მეუღლემ, განიზრახა სამაგიერო გადაეხადა [სრულად »»]
(sēma ნიშანი და logos მოძღვრება) ენობრივი ნიშნებისა და ნიშანთა სისტემის თეორია იხ. აგრეთვე: სემანტიკა =ჭაბაშვილი, მიხეილ, უცხო სიტყვათა ლექსიკონი / შეადგინა [და წინასიტყვ. დაურთო] [სრულად »»]
უძველესი ცნება, რომელიც მოიცავს ადამიანისა და გარემოს კომუნიკაციის ფორმებს და სისტემებს. ცენტრალური იდეა სემიოტიკაში არის ნიშანი, ხშირ შემთხვევაში წარწერა, რომელიც გარკვეულად არეგულირებს და [სრულად »»]
სემიტური ენები სამ ჯგუფად იყოფა: აღმოსავლურ, ჩრდილოურ და სამხრულად. ამ ორ უკანასკნელს ჩვეულებრივ აერთიანებენ დასავლურ სემიტურ ენათა ჯგუფში (და, ამრიგად, სულ ორი ჯგუფი გამოდის: აღმოსავლური [სრულად »»]