(Σωκράτης) ძველი ბერძენი ფილოსოფოსი. სოკრატე თავის აზრებს ზეპირად გამოთქვამდა. ძირითადად დაინტერესებული იყო ეთიკის პრობლემებით. მისი ყველაზე გამოჩენილი მოწაფე იყო პლატონი, რომელიც ყოველმხრივ [სრულად »»]
მეთოდი სწავლებისას, რომელიც გულისხმობს მოსწავლეების აქტიურად ჩართვას კითხვების პასუხის გზით საკუთარი ცოდნის აგებაში. მეთოდის სახელწოდება მომდინარეობს ბერძენი ფილოსოფოს სოკრატესგან, რომელიც [სრულად »»]
(solo – ერთი) მუსიკალური ნაწარმოები ან ცალკე პარტია, რომელიც განკუთვნილია ერთი საკრავის, მომღერლის ან მოცეკვავისათვის. იხ. აგრეთვე: მუსიკა, პარტია =ჭაბაშვილი, მიხეილ, უცხო სიტყვათა [სრულად »»]
დიდი ათენელი კანონმდებელი იხ. აგრეთვე: პერსონალია, ნადიმი, ლიკურგე (IX ს. ძვ.წ.ა.) =ნადიმი / პლატონი ; ძველი ბერძ. თარგმ. წინასიტყვ. და კომენ. დაურთო ბ. ბრეგვაძემ. - თბილისი : Carpe [სრულად »»]
(sonetto) თოთხმეტტაეპიანი ლექსი, რომელიც შედგება ორი ოთხტაეპიანი და ორი სამტაეპიანი სტროფისაგან. იხ. აგრეთვე: პოეზია =ჭაბაშვილი, მიხეილ, უცხო სიტყვათა ლექსიკონი / შეადგინა [და [სრულად »»]
(Soprano) ყველაზე მაღალი სასიმღერო ხმა. დიაპაზონი დო1 -დო (რე-ფა)3, ს-ს აუცილებელ თვისებას წარმოადგენს კარგად განვითარებული ე. წ. მეთაური რეგისტრი. ს. ჩვეულებრივ ქალებსა და ბავშვებს აქვთ. [სრულად »»]
(sophisma) ფორმალურად სწორი, მაგრამ არსებითად მცდარი დასკვნა, რომელიც ემყარება ცნებათა ორაზროვნებას, ამოსავალ დებულებათა განზრახ უმართებულოდ შერჩევას და სხვ. იხ. აგრეთვე: სოფისტი [სრულად »»]
(sophistēs) 1. ადამიანი, რომელიც სოფიზმებს იყენებს მცდარ დებულებათა დასამტკიცებლად. 2. ძვ. საბერძნ. ფილოსოფოსი, ბრძენი; ფილოსოფიის, მჭევრმეტყველების, მათემატიკის და სხვა საგნების [სრულად »»]
(* ძვ. წ. 497/ძვ. წ. 496, კოლონოსი ძვ. წ. 406, ათენი), ძველი ბერძენი დრამატურგი. წარმოშობით შეძლებული ფენიდან იყო. მიიღო გიმნასტური და მუსიკალური განათლება. დრამატურგიაში გაიწაფა [სრულად »»]
ცხოვრების მანძილზე მიმდინარე რთული პროცესი, რომლის საშუალებითაც ინდივიდს უყალიბდება მისი კულუტურისთვის დამახასიათებელი ქცევები, სტანდარტები, ღირებულებები. იხ. აგრეთვე: პროცესი, [სრულად »»]
(socialis – საზოგადოებრივი) 1. რაც საზოგადოების, ადამიანების ცხოვრებასთან არის დაკავშირებული და მათ ურთიერთობას ახასიათებს. მაგ., სოციალური პროგრესი. 2. რაც განპირობებულია საზოგადოების [სრულად »»]
საერთაშორისო ურთიერთობების სკოლა, რომლის მიხედვითაც, მსოფლიო პოლიტიკური პროცესების განმსაზღვრელია საერთაშორისო საზოგადოების წესები და ნორმები, რომლებიც საერთაშორისო ურთიერთობების მონაწილეთა [სრულად »»]
წარმოიშობა ღრმა სოციალურ-პოლიტიკური კონფლიქტების საფუძველზე და გამოვლინდება ორი ძირითადი ფორმით: მემარჯვენე და მემარცხენე ტერორიზმით (მაგალითად ტუპაკ ამარუ პერუში). იხ. აგრეთვე: [სრულად »»]
(soci(etas) – საზოგადოება; logos – მოძღვრება) მეცნიერება საზოგადოების განვითარების ზოგადი კანონების შესახებ. იხ. აგრეთვე: ორიენტალიზმი, კომუნიკაცია, ტესტი =ჭაბაშვილი, მიხეილ, უცხო [სრულად »»]
(socium – საერთო, ერთობლივი) ადამიანთა ჯგუფი, რომელიც ხასიათდება სოციალური, კულტურული, ეკონომიკური ცხოვრების ერთობით. =მოხელის სამაგიდო ლექსიკონი / გაეროს განვითარების პროგრამა; [სრულად »»]