(ხევსურული) არევ-დარევს, აშლის, აწეწავს. =„უფროსების დაწყობილ საქმე შენ გი აღრივ-დაღ-რია, განა?“ („სცენები“, I, სცენა ხევსურეთში). =ვაჟა-ფშაველას მცირე ლექსიკონი/ შეადგინა ალექსი [სრულად »»]
სახე ბრაზისაგან აენთება. =„გულ ჩაიმჯიღა, ჩაფიქრდა, ალი აჰვარდა პირისა“ („გიგი“). =ვაჟა-ფშაველას მცირე ლექსიკონი/ შეადგინა ალექსი ჭინჭარაულმა ; [მთ. რედ. ა. ჩიქობავა]; ვაჟა-ფშაველას [სრულად »»]
მიწის ზურგს კანს აჰყრის (ფიგურ.) ძალიან ბევრს ივლის. =„ამ ოთხს წელს, საით მოვთვალო, სად მთა-მინდორში ვატარე ცხვარი, ტყეში და ღრეშია, მიწის ზურგს კანი ავყარე“ („უიღბლო იღბლიანი“, VI). [სრულად »»]
ამპარტავანს გახდის, ააღელვებს. =„ისევ თავს უთხრა: „დამშვიღდი, გულო, რამ აგაზვიადა?!“ („მთამ სრულიად....“). =ვაჟა-ფშაველას მცირე ლექსიკონი/ შეადგინა ალექსი ჭინჭარაულმა ; [მთ. რედ. ა. [სრულად »»]
აიკლებს, ააოხრებს =აუმტუტებავ ქვეყანა,–ციხე-კოშკები რაც არი („ნანგრევთა შორის“). =ვაჟა-ფშაველას მცირე ლექსიკონი/ შეადგინა ალექსი ჭინჭარაულმა ; [მთ. რედ. ა. ჩიქობავა]; ვაჟა-ფშაველას [სრულად »»]
სინათლეს გამოაცემინებს, აანთებს. =(ბიძაჩემმა) ჭრაქი აანთო, ბუხარში ცეცხლი აასინათა („მოგონება“). =ვაჟა-ფშაველას მცირე ლექსიკონი/ შეადგინა ალექსი ჭინჭარაულმა ; [მთ. რედ. ა. ჩიქობავა]; [სრულად »»]
აახმაურებს. =(ხევსური) მთელს არაგვის ჭალას ააქოთებს და ააზრიალებს („ხევსურები"). =ვაჟა-ფშაველას მცირე ლექსიკონი/ შეადგინა ალექსი ჭინჭარაულმა ; [მთ. რედ. ა. ჩიქობავა]; [სრულად »»]
აინაზღაურებს. =დღეს ვიცინი, რადგან თავისს მოკვლით ფეხზე ვერ ავაყენებდი ზარალს (ვარ.) („დღეს სულ ვიცინი"). =ვაჟა-ფშაველას მცირე ლექსიკონი/ შეადგინა ალექსი ჭინჭარაულმა ; [მთ. რედ. [სრულად »»]