ლირიკული შინაარსის იტალიური სიმღერა მშობლიურ ენაზე (განსხვავებით იმ სასიმღერო ჟანრებისაგან, რომლებსაც იმხანად ლათინურ ენაზე წერდნენ). თავდაპირველად იყო ერთხმიანი სიმღერა, XIV ს-დან ხდება [სრულად »»]
საზეიმოდ, მედიდურად შესრულების აღმნიშვნელი ტერმინი. ხშირად გაერთიანებულია ტემპის აღმნიშვნელ ტერმინთან (მაგ., allegro maestoso). ასეთი ხასიათისაა ფრედერიკ შოპენის პოლონეზები, ლისტის [სრულად »»]
"ხელმძღვანელი", "მასწავლებელი"- ხშირად უწოდებენ ხელოვნების ამა თუ იმ დარგში მოღვაწე გამოჩენილ შემოქმედსა და პედაგოგს (კომპოზიტორს, დირიჟორს, მხატვარს, მომღერალს). [სრულად »»]
პოლონური ხალხური ცეკვა, სამწილადი ზომის, მკვეთრი რიტმით, აქცენტებით ტაქტის სუსტ დროზე, სწრაფი, დინამიკური. XIX ს-ში გავრცელდა ევროპაში როგორც სამეჯლისო და საბალეტო ცეკვა. ხშირად მაზურკის [სრულად »»]
XIV-XV სს-ის გერმანელი პოეტი-მომღერალი, რომელმაც გაიარა სწავლების კურსი შესაბამის სახელობო სკოლაში და იცავდა მკაცრ წესებს (მათ მიუძღვნა რიჰარდ ვაგნერმა ოპერა „ნიურბერგელი [სრულად »»]
დასარტყამი საკრავი, გავრცელებული ცენტრალური ამერიკისა და აფრიკის ქვეყნებში. წარმოადგენს ხის ფირფიტების კრებულს, აქვს გოგრისაგან დამზადებული რეზონატორები. ქსილოფონის მსგავსია, გამოიყენება [სრულად »»]
(marina; marinus ზღვა) ზღვის ხედის, ზღვის პეიზაჟის ამსახველი სურათი, როგორც დამოუკიდებელი ჟანრი, ჩამოყალიბდა ჰოლანდიაში, XVII ს-ის დასასრულს. ივანე აივაზოვსკი. ცისარტყელა [სრულად »»]
(მსვლელობა) მუსიკალური ნაწარმოები მწყობრი ნაბიჯის ტემპით, ენერგიული, მტკიცე, ორწილადი ზომის. როგორც წესი, სამნაწილიანი ფორმისაა, სადაც შუა ნაწილი კონტრასტული, ლირიკულია, ხოლო მესამე - [სრულად »»]