ბესიკური

თოთხმეტმარცვლიანი ლექსი.

მაგ:
„გასწი მერანო, შენს ჭენაბას არ აქვს სამძღვარი,
და ნიავს მიეც ფიქრი ჩემი შავად მღელვარი”. – (ნ. ბარათაშვილი).

შაირისა და შავთელურის შემდეგ ბესიკური ყველაზე უფრო გავრცელებულია ქართულ პოეზიაში. ბესიკური ტაეპებით უმთავრესად იწერება ქართული სონეტები და ქართული მუხამბაზი.
ბესიკური ტაეპებით არის თარგმნილი შექსპირის ტრაგედიები.