ფისტიკაური

შავთელური ლექსი, რომელსაც მხოლოდ გარეგანი რითმა აქვს.

მაგ:

„რაა, მოვშორდე ჩემსა მამულსა, მოვაკლდე სწორსა და მეგობარსა,
ნუღარ ვიხილავ ჩემთა მშობელთა და ჩემსა სატრფოს ტკბილმოუბარსა”. – (ნ. ბარათაშვილი).

„კმარა მონობა, კმარა მოთმენა,
დრო არის ადგეს ერთპირად ერი,
ან ბრძოლის ველზე სული დალიოს,
ან მოიგეროს მოსული მტერი!” – (აკაკი)