ლექსი, რომელსაც ტაეპების დასასრულს სხვადასხვა რითმა აქვს. მაგ:
„დაჰკრეს ნაღარა, გული შეჰზარა, და მტერთ საომრად ჯარი შეჰყარა, ხმა ნაღარისა, ხმა ეს ბრძოლისა, ვით არ აღგანთებს გმირო, ქართლისა! მხდალსა განამხნევს, მხნეს განაღვიძებს და მიჯნურსაცა სულს შეუშფოთებს!” (ნ. ბარათაშვილი ).