რითმა, რომელიც შინაგანი ტერფების ან მუხლების დაბოლოებასაც ათანხმებს და იმავდროულად ტაეპების დაბოლოებასაც. მაგ:
„სავარ
გონია,
მგონია, ეს სიტყვა გასა
გონია, ბაღ–წალკოტისა მოქმედთა ვარდი დასთესონ,
რგონია” – (
დ. გურამიშვილი).
წყარო: გაჩეჩილაძე, სიმონ. სიტყვიერებისა და ლიტერატურის თეორია : IX-X კლ. სახელმძღვ.. - მე-2 გადამუშ. და შევს. გამოც.. - თბ. : განათლება, 1977