სამი ტერფისაგან შედგენილი 11 მარცვლიანი ლექსი, რომლიდანაც პირველი ორი ტერფი დიქორული, ანუ პეონურია, ხოლო უკანასკნელი კი – დაქტილური. მაგ:
„ჩემო თავო, ბედი არ გიწერია,
ჩემო ჩანგო, შვებით არ გიჟღერია...
ჩემო გულო, ტკბილად არ გიძგერია,
რადგან, სატრფო, ვხედავ, ჩემი მტერია”. - (
აკაკი).
„ჰე, მამულო, გრძნობა შენი მოვლისა,
მარად ყველა ჩვენთაგანის ვალია,
სანამ გმირმა შენთვის სული დალია,
თქვა” სამშობლო უპირველეს ყოვლისა!”. – (
გ. ტაბიძე).
„და არ ვიცი რა პასუხი მივუგო,
შენზე მითხრეს: „თავის წასვლა დამალა”
წაგიღია წიგნი – „ვიქტორ ჰიუგო”,
წაგიღია „ქილილა და დამანა”. – (
ი. გრიშაშვილი)