ინგლ. combinationგერმ. kombinationლათ. combinatio – შეხამება, შეერთება 1. რაიმეს ურთიერთგანლაგება, შეხამება;
2. რთული ჩანაფიქრის განსახორციელებელი საშუალებების სისტემა;
3. ხრიკი, ეშმაკობა.
წყარო: მოხელის სამაგიდო ლექსიკონი / გაეროს განვითარების პროგრამა; [შემდგ.: სამსონ ურიდია და სხვ.; რედ.: ვაჟა გურგენიძე] - თბ., 2004 - 483გვ.: ცხრ.; 24სმ. - (საჯარო მოსამსახურის ბ-კა). - ISBN 99940-0-063-2: [ფ.ა.]