რემბრანდტ ვან რეინი. მოხუცი ქალის პორტრეტი
პორტრეტის ხელოვნება რამდენიმე ათასწლეულს მოითვლის. უკვე ძველ ეგვიპტეში მოქანდაკეები ქმნიდნენ ადამიანის სახის საკმაოდ ზუსტ ასლებს იმ მიზნით, რომ გარდაცვალების შემდეგ ამ ადამიანის სულს შეძლებოდა მასში ჩასახლება. ამ მხრივ აღსანიშნავია ე.წ. ფაიუმის პორტრეტები, შესრულებული ენკაუსტიკის ტექნიკით. პოეტების, ფილოსოფოსების, საზოგადო მოღვაწეთა იდეალიზებული პორტრეტების შექმნა ფართოდ იყო გავრცელებული ძველი საბერძნეთისა და რომის ქანდაკებაში. განსაკუთრებული აღმავლობა განიცადა ჟანრმა აღორძინების ხანაში (ლეონარდო, რაფაელი, ტიციანი და სხვ.). XVII ს-ის ევროპულ ფერწერაში წინა პლანზე პარადული, ოფიციალური პორტრეტის საწინააღმდეგოდ, წამოიწია კამერულმა, ინტიმურმა პორტრეტმა, რომლის უდიდესი ოსტატებიც იყვნენ რემბრანდტი, ვან დეიკი, ველასკესი და სხვ. მათ შექმნეს უბრალო ადამიანთა შთამბეჭდავი სახეები, აღმოაჩინეს მათში უდიდესი სითბო, სიკეთე, ადამიანურობა. რუსულ ფერწერაში პორტრეტის ჟანრის საუკეთესო ნიმუშები შექმნეს სეროვმა, პეროვმა, კრამსკოიმ და სხვ. ქართულ სახვით ხელოვნებაში პირველმა პროფესიონალმა მხატვარმა გ. მაისურაძემ შექმნა პორტრეტების ციკლი. წარმატებით მუშაობდნენ ამ ჟანრში მ. თოიძე, ქ. მაღალაშვილი, ლ. გუდიაშვილი, უ. ჯაფარიძე, კ. სანაძე და სხვ. ქანდაკებაში - ი. ნიკოლაძე, კ. მერაბიშვილი, შ. მიქატაძე, მ. ბერძენიშვილი, ე. ამაშუკელი და სხვ.
ლადო გუდიაშვილი. ფიროსმანის პორტრეტი
ძირითად გვერდზე | 10 საუკეთესო • დაგვიკავშირდით • Login | გვერდის დასაწყისი |
© 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |