დად მისაჩნევის, დასავით საყვარელის
- 21. ტარიელის ტირილი და დაბნედა
- 503
- (ა) აქა მხეც-ქმნილი ტარიელ ტირს, ჭირი ეათასაბის;
- (ბ) თქვა: „მე მაქვს სამხრე, რომელი კვლა წინას მკლავსა მას ების!“
- (გ) იგი შეიხსნა, მოიღო, თვალვით არ დაიფასების,
- (დ) პირსა დაიდვა, და-ცა-ბნდა, ქვე მკვდართა დაედასების.
- 504
- (ა) ასრე წვა, რომე არ ჰგვანდა მკვდარი სამარის კარისა,
- (ბ) ორგნით ჩანს ლები მჯიღისა, მართ გულსა გარდნაკარისა,
- (გ) ასმათს სდის ღვარი სისხლისა, ღაწვთაგან ნახოკარისა,
- (დ) კვლა წყალსა ასხამს, უშველის, ხმა ისმის მუნ წკანწკარისა.
- 505
- (ა) ავთანდილცა სულთქვნა მწარედ, დაბნედილსა შემოსჭვრიტნა,
- (ბ) ასმათ ვანი გაამრავლნა, ცრემლმან მისმან ქვანი ხვრიტნა;
- (გ) მერმე სულად მოაქცივა, ცეცხლნი წყლითა დაუშრიტნა,
- (დ) თქვა: „ცოცხალ ვარ? საწუთრომან აწცა ჩემნი სისხლნი ხვრიტნა!“
- 506
- (ა) ზე წამოჯდა ფერ-მიხდილი, აყოლებდა თვალთა რეტად,
- (ბ) ვარდი სრულად შექმნილიყო ზაფრანად და ვითა სპეტად.
- (გ) დიდხან მათად არა სცალდა საუბრად და არცა ჭვრეტად,
- (დ) დარჩომა და არ-სიკვდილი მას უმძიმდა მეტის-მეტად.
- 507
- (ა) ავთანდილს უთხრა: „ისმენდი, ცნობა მიც თუცა ხელისა,
- (ბ) გითხრა ამბავი ჩემი და ჩემისა დამმარხველისა:
- (გ) ლხინად მიჩს შეყრა მოყვრისა მის, შენგან შეუყრელისა.
- (დ) მე მიკვირს ჩემი სიცოცხლე, ასრე დარჩომა მრთელისა!
- იხ. ტაეპის განმარტებანი
- 508
- (ა) „ასმათის ნახვა მეამა, ჩემგან დად საესავისა.
- (ბ) წიგნი რა ვნახე, მომართვა ესე საბამი მკლავისა.
- (გ) მკლავსა შევიბი მაშინვე, მოვიხსენ რიდე თავისა,
- (დ) იგი უცხო და ღარიბი, მტკიცისა რასმე შავისა“.
- თავი მეოცე თავი ოცდამეორე
ძირითად გვერდზე 
გვერდის დასაწყისი