მის სარგოდ, მისი სარგებლობისათვის
- 32. ავთანდილისაგან შერმადინის საუბარი
- 782
- (ა) შერმადინს ეტყვის, უბრძანებს პირ-მზე, ნათელთა მფენელი:
- (ბ) „ესე დღე არის იმედი, ჩემის გულისა მლხენელი,
- (გ) შენგან თავისა შენისა საჩემოდ გამომჩენელი“.
- (დ) მქებრად ამბისა მათისა ხამს მკითხველი და მსმენელი.
იხ. ტაეპის განმარტებანი
- 783
- (ა) იტყვის: „როსტან არ გამიშვა, არცა სიტყვა მომისმინა;
- (ბ) მან არ იცის, რათა, ვინა და სულ-დგმული ვისგან ვინ-ა;
- (გ) უმისოდმცა ნუ ცოცხალ ვარნუცა გარე, ნუცა შინა!
- (დ) რაცა საქმე უსამართლო ღმერთმან ვისმცა შეარჩინა!
იხ. ტაეპის განმარტებანი
- 784
- (ა) „თუცა მისი არ-გაწირვა ჩემგან მტკიცობს, არ სათუობს,
- (ბ) გული, მისი უნახავი, ტირს და სულთქვამს, ვაებს, უობს,
- (გ) კაცსა არას არ იახლებს, ერიდების, ჰკრთების, ქსუობს.
- (დ) ყოვლი ცრუ და მოღალატე ღმერთსა ჰგმობს და აგრე ცრუობს!
- 785
- (ა) „სამი არის მოყვრისაგან მოყვრობისა გამოჩენა:
- (ბ) პირველ, ნდომა სიახლისა, სიშორისა ვერ-მოთმენა,
- (გ) მიცემა და არას შური, ჩუქებისა არ-მოწყენა,
- (დ) გავლენა და მოხმარება, მისად რგებად ველთა რბენა.
- 786
- (ა) „რადღა ვაგრძელებ სიტყვასა? ჟამია შემოკლებისა!
- (ბ) აწ გაპარვაა წამალი ამა გულისა ლებისა.
- (გ) რასაცა გვედრებ, ისმენდი, ვირე დრო გქონდეს ხლებისა;
- (დ) შენ გაამაგრე დაჭირვა ჩემისა ნასწავლებისა!
იხ. ტაეპის განმარტებანი
- 787
- (ა) „აწ მეფეთა სამსახურად პირველ თავი დაამზადე,
- (ბ) სიკეთე და უკლებლობა შენი ერთობ გააცხადე,
- (გ) სახლი ჩემი შეინახე, სპათა ჩემთა ეთავადე,
- (დ) სამსახური აქამდისი, კვლა გავლენა გააკვლადე!
- 788
- (ა) „მტერთა ჩემთა ენაპირე, ძალი ნუმცა მოგაკლდების,
- (ბ) ერთგულთათვის კარგი ნუ გშურს, ორგულიმცა შენი კვდების!
- (გ) შემოვიქცე, შენი ჩემგან ვალი კარგად გარდიხდების;
- (დ) პატრონისა სამსახური არაოდეს არ წახდების“.
- 789
- (ა) ესე ესმა, ცრემლი ცხელი შერმადინსცა თვალთა სდინდი;
- (ბ) მოახსენა: „მარტოობით ჭირსა რადმცა შევუშინდი!
- (გ) მაგრა რა ვქნა, უშენოსა დამეცემის გულსა ბინდი!
- (დ) წამიტანე სამსახურად, მოგეხმარო, რადცა გინდი!
- 790
- (ა) „ვის ასმია მარტოსაგან ღარიბობა ეგზომ დიდი?!
- (ბ) ვის ასმია პატრონისა ჭირსა შიგან ყმისა რიდი?!
- (გ) დაკარგულსა გიგონებდე, რა ვიქმნები აქა ფლიდი?“
- (დ) ყმამან უთხრა: „ვერ წაგიტან, რაზომსამცა ცრემლსა ჰღვრიდი.
იხ. ტაეპის განმარტებანი
- 791
- (ა) „შენგან ჩემი სიყვარული ვითმცა არა დამეჯერა?
- (ბ) მაგრა საქმე არ მოხდების, ჟამი ასრე დამემტერა!
- (გ) ვის მივანდო სახლი ჩემი, შენგან კიდე ვინმც მეფერა?!
- (დ) გული დადევ, დაიჯერე, ვერ წაგიტან, ვერათ ვერა!
- 792
- (ა) თუ მიჯნური ვარ, ერთი ვხამ ხელი მინდორთა მე რებად;
- (ბ) არ მარტო უნდა გაჭრილი ცრემლისა სისხლსა ფერებად?
- (გ) გაჭრა ხელია მიჯნურთა, რად სცალს თავისა ბერებად!
- (დ) ასრეა ესე სოფელი, შესჯერდი კვლა შეჯერებად!
იხ. ტაეპის განმარტებანი
- 793
- (ა) „რა მოგშორდე, მახსენებდი, სიყვარული ჩემი გქონდეს!
- (ბ) არ ვეშიშვი მტერთა ჩემთა, თავი მონად მომიმონდეს!
- (გ) ხამს, მამაცი გაგულოვნდეს, ჭირსა შიგან არ დაღონდეს.
- (დ) მძულს, რა კაცსა სააუგო საქმე არად არ შესწონდეს!
იხ. ტაეპის განმარტებანი
- 794
- (ა) „მე იგი ვარ, ვინ სოფელსა არ ამოვკრეფ კიტრად ბერად,
- (ბ) ვის სიკვდილი მოყვრისათვის თამაშად და მიჩანს მღერად;
- (გ) ჩემსა მზესა დავეთხოვე, გავუშვივარ, დავდგე მე რად!
- (დ) მას თუ დავსთმობ, სახლსა ჩემსა, ვეღარ დავსთმობ ვისსა ვერად?
იხ. ტაეპის განმარტებანი
- 795
- (ა) „აწ ანდერძსა ჩემსა მოგცემ, როსტანს წინა დაწერილსა;
- (ბ) შენ შეგვედრებ, დაგიჭიროს, ვითა გმართებს ჩემსა ზრდილსა.
- (გ) მოვკვდე, თავსა ნუ მოიკლავ, სატანასგან ნუ იქმ ქმნილსა,
- (დ) ამაზედა იტირებდი, დაიდებდი თვალთა მილსა!“
- თავი ოცდამეთერთმეტე თავი ოცდამეცამეტე
ძირითად გვერდზე 
გვერდის დასაწყისი