ანდერძი ავთანდილისა როსტევან მეფის წინაშე, ოდეს გაიპარა
- 796
- (ა) „დაჯდა წერად ანდერძისად, საბრალოსა საუბრისად:
- (ბ) „ჰე, მეფეო, გავიპარვი ძებნად ჩემგან საძებრისად;
- (გ) ვერ დავდგები შეუყრელად ჩემდა ცეცხლთა მომდებრისად;
- (დ) შემინდევ და წამატანე მოწყალება ღმრთეებრისად.
იხ. ტაეპის განმარტებანი
- 797
- (ა) „ვიცი, ბოლოდ არ დამიგმობ ამა ჩემსა გაზრახულსა.
- (ბ) კაცი ბრძენი ვერ გასწირავს მოყვარესა მოყვარულსა;
- (გ) მე სიტყვასა ერთსა გკადრებ, პლატონისგან სწავლად თქმულსა:
- (დ) „სიცრუე და ორპირობა ავნებს ხორცსა, მერმე სულსა.“
- 798
- (ა) „რათგან თავია სიცრუე ყოვლისა უბადობისა,
- (ბ) მე რად გავწირო მოყვარე, ძმა უმტკიცესი ძმობისა?!
- (გ) არა ვიქმ, ცოდნა რას მარგებს ფილოსოფოსთა ბრძნობისა?!
- (დ) მით ვისწავლებით, მოგვეცეს შერთვა ზესთ მწყობრთა წყობისა.
იხ. ტაეპის განმარტებანი
- 799
- (ა) „წაგიკითხავს, სიყვარულსა მოციქულნი რაგვარ წერენ?
- (ბ) ვით იტყვიან, ვით აქებენ? ცან, ცნობანი მიაფერენ!
- (გ) „სიყვარული აღგვამაღლებს“, ვით ეჟვანნი, ამას ჟღერენ.
- (დ) შენ არ ჯერ ხარ, უსწავლელნი კაცნი ვითმცა შევაჯერენ?!
- 800
- (ა) „ვინ დამბადა, შეძლებაცა მანვე მომცა ძლევად მტერთად,
- (ბ) ვინ არს ძალი უხილავი, შემწედ ყოვლთა მიწიერთად,
- (გ) ვინ საზღვარსა დაუსაზღვრებს, ზის უკვდავი ღმერთი ღმერთად;
- (დ) იგი გახდის წამის-ყოფით ერთსა ასად, ასსა ერთად.
- 801
- (ა) „რაცა ღმერთსა არა სწადდეს, არა საქმე არ იქმნების,
- (ბ) მზისა შუქთა ვერ-მჭვრეტელი ია ხმების, ვარდი ჭნების;
- (გ) თვალთა ტურფა საჭვრეტელი უცხოდ რადმე ეშვენების;
- (დ) მე ვით გავძლო უმისობა, ან სიცოცხლე ვით მეთნების!
იხ. ტაეპის განმარტებანი
- 802
- (ა) „რაზომცა სწყრები, შემინდევ შეცვლა თქვენისა მცნებისა.
- (ბ) ძალი არ მქონდა ტყვე-ქმნილსა მე მაგისისა თნებისა;
- (გ) აწ წასლვა იყო წამალი ჩემთა სახმილთა გზნებისა;
- (დ) სადა გინდ ვიყო, რა მგამა, ყოფამცა მქონდა ნებისა!
იხ. ტაეპის განმარტებანი
- 803
- (ა) „არას გარგებს სიმძიმილი, უსარგებლო ცრემლთა დენა,
- (ბ) არ გარდავა გარდუვალად მომავალი საქმე ზენა;
- (გ) წესი არის მამაცისა მოჭირვება, ჭირთა თმენა;
- (დ) არვის ძალ-უც ხორციელსა განგებისა გარდავლენა.
იხ. ტაეპის განმარტებანი
- 804
- (ა) „რაცა ღმერთსა გაუგია თავსა ჩემსა გარდასავლად,
- (ბ) გარდამხდეს და შემოვიქცე, აღარ დამრჩეს გული ავლად;
- (გ) თქვენვე გნახნე მხიარულნი, დიდებით და დავლა-მრავლად!
- (დ) მას რა ვარგო, დიდებად და კმარის ესე ჩემად დავლად.
იხ. ტაეპის განმარტებანი
- 805
- (ა) „მეფეო, ესე თათბირი, მომკალ, ვინ დამიწუნოსა!
- (ბ) მეფეო, ნუ, თუ წასლვამან თქვენ ჩემმან დაგაჭმუნოსა!
- (გ) ვერ ვეცრუები, ვერ ვუზამ საქმესა საძაბუნოსა,
- (დ) პირის-პირ მარცხვენს, ორნივე მივალთ მას საუკუნოსა.
- 806
- (ა) „არ-დავიწყება მოყვრისა აროდეს გვიზამს ზიანსა;
- (ბ) ვგმობ კაცსა აუგიანსა, ცრუსა და ღალატიანსა!
- (გ) ვერ ვეცრუები, ვერ ვუზამ მას ხელმწიფესა მზიანსა.
- (დ) რა უარეა მამაცსა სულ-დიდსა, წასლვა-გვიანსა!
- 807
- (ა) „რა უარეა მამაცსა ომშიგან პირის მხმეჭელსა,
- (ბ) შემდრკალსა, შეშინებულსა და სიკვდილისა მეჭველსა!
- (გ) კაცი ჯაბანი რათა სჯობს დიაცსა ქსლისა მბეჭველსა?
- (დ) სჯობს სახელისა მოხვეჭა ყოველსა მოსახვეჭელსა!
- 808
- (ა) „ვერ დაიჭირავს სიკვდილსა გზა ვიწრო, ვერცა კლდოვანი;
- (ბ) მისგან ყოველი გასწორდეს, სუსტი და ძალ-გულოვანი;
- (გ) ბოლოდ შეყარნეს მიწამან ერთგან მოყმე და მხცოვანი.
- (დ) სჯობს სიცოცხლესა ნაზრახსა სიკვდილი სახელოვანი!
- 809
- (ა) „მერმე ვიშიშვი, მეფეო, თქვენდა კადრებად ამისად:
- (ბ) სცთების და სცთების, სიკვდილსა ვინ არ მოელის წამისად;
- (გ) მოვა შემყრელი ყოველთა ერთგან დღისა და ღამისად;
- (დ) თუ ვერა გნახე ცოცხალმან, ყოფამცა მქონდა ჟამისად!
იხ. ტაეპის განმარტებანი
- 810
- (ა) „თუ საწუთრომან დამამხოს, ყოველთა დამამხობელმან,
- (ბ) ღარიბი მოვკვდე ღარიბად, ვერ დამიტიროს მშობელმან,
- (გ) ვეღარ შემსუდრონ დაზრდილთა და ვერცა მისანდობელმან, —
- (დ) მუნ შემიწყალოს თქვენმანვე გულმან მოწყალე, მლმობელმან.
- 811
- (ა) „მაქვს საქონელი ურიცხვი, ვერვისგან ანაწონები,
- (ბ) მიეც გლახაკთა საჭურჭლე, ათავისუფლე მონები,
- (გ) შენ დაამდიდრე ყოველი ობოლი, არას მქონები:
- (დ) მიღვწიან, მომიგონებენ, დამლოცვენ, მოვეგონები.
- 812
- (ა) „ღმერთსა მვედრებდეს მრავალი გლახაკი გულ-მხურვალები,
- (ბ) დამხსნას ხორცსა და სოფელსა, სხვად ნურას შევიცვალები,
- (გ) კვლა ცეცხლი ჯოჯოხეთისა ნუმცა მწვავს, იგი ალები,
- (დ) მომცეს მკვიდრივე მამული მუნ, ჩემი სასურვალები!
- 813
- (ა) „დამხსნას ბნელსა და ნათელი შემმოსოს ზესთა ზენისა,
- (ბ) მუნ დამიუნჯოს, წამალი სადა ძეს წყლულთა ლხენისა,
- (გ) ჩემი არ ჰქონდეს შეძლება სოფლისა მღილთა კბენისა,
- (დ) ფრთენი მომესხნენ და ძალი მომეცეს აღმაფრენისა.
იხ. ტაეპის განმარტებანი
- 814
- (ა) „რაცა თქვენთვის არ ვარგიყოს საჭურჭლესა დასადებლად,
- (ბ) მიეც ზოგი ხანაგათა, ზოგი ხიდთა ასაგებლად;
- (გ) ნურა ნუ გშურს საქონელი ჩემი ჩემთვის წასაგებლად!
- (დ) შენგან კიდე არვინ მივის ცეცხლთა ჩემთა დამავსებლად.
- 815
- (ა) „ამას იქით ჩემგან ჩემი ამბავიცა არ გეცნევის,
- (ბ) ამად გვედრებ სულსა ჩემსა, წიგნი გკადრებს, არ გეთნევის,
- (გ) არას არგებს, ეშმაკისა საქმეთაგან დაეძლევის,
- (დ) შემინდევ და შემივედრე, მკვდარსა რაღა გარდმეხდევის!
იხ. ტაეპის განმარტებანი
- 816
- (ა) „გვედრებ, მეფეო, შერმადინს, მონასა ჩემსა რჩეულსა;
- (ბ) ნაკად აქვს ჭირი სამისოდ ამ წელიწადსა წლეულსა.
- (გ) ნუგეშინის-ეც წყალობით ჩემგან წყალობა-ჩვეულსა,
- (დ) ნუ დაადინებ თვალთაგან ცრემლსა, სისხლითა ფრქვეულსა.
- 817
- (ა) „გასრულდა ჩემი ანდერძი, ჩემგან ნაწერი ხელითა.
- (ბ) აჰა, გამზრდელო, მოგშორდი, წავე გულითა ხელითა!
- (გ) ნუ სჭმუნავთ ჩემთვის მეფენი, ნუ ხართ მოსილნი ბნელითა,
- (დ) სუფევითმცა ხართ თავითა, მტერთაგან საკრძალველითა!“
- 818
- (ა) მისცა ანდერძი შერმადინს, რა გაათავა წერითა,
- (ბ) უთხრა: „ჰკადრეო მეფესა საქმითა მეცნიერითა,
- (გ) შენ დაგამეტებს ვერავინ მსახურებითა ვერითა“.
- (დ) მოეხვია და ატირდა ცრემლითა სისხლთა ფერითა.
- თავი ოცდამეთორმეტე თავი ოცდამეთოთხმეტე
ძირითად გვერდზე 
გვერდის დასაწყისი