ჩემთვის

1. ჩემ შესახებ (იგულისხმება: ჩემი საქმის შესახებ)
2. ჩემდამი
    

   15. ნესტანისაგან ტარიელის ხმობა
   

   
   

   397
   

   
   

   (ა) „დღესა ერთსა საწოლს მოვე მეფისა სრით წამოსრული,
   

   (ბ) ვჯე და მასვე ვიგონებდი, არ მიეცა თვალთა რული;
   

   (გ) წიგნი მქონდა საიმედო, ამად ვიყავ მხიარული;
   

   (დ) კარის მცველმან მონა იხმო, უთხრა საქმე დაფარული.
   

   
   

   398
   

   
   

   (ა) „მონააო ასმათისი“, საწოლს ვუთხარ შემოყვანა.
   

   (ბ) მოეწერა: „გიბრძანებსო", ვისი მესვა გულსა დანა.
   

   (გ) ლხინმან ბნელი განმინათლა, ამიფოლხვა ჯაჭვთა მანა,
   

   (დ) წავე, მონა წავიტანე, რამცა ვუთხარ ამისთანა!
   

   
   

   399
   

   
   

   (ა) „ბაღჩა შევვლე, არა დამხვდა კაცი ჩემი მოუბნარი;
   

   (ბ) ქალი წინა მომეგება მხიარული, მოცინარი,
   

   (გ) მითხრა: „ვაშად ამოგიღე, არ გასვია გულსა ნარი,
   

   (დ) მოდი, ნახე ვარდი შენი უფრჭვნელი და დაუმჭნარი“.
   

   
   

   400
   

   
   

   (ა) „ამიგდო ქალმან ფარდაგი მძიმე თავისა ძალითა,
   

   (ბ) სადა დგა კუბო შემკული ბალახშითა და ლალითა;
   

   (გ) შიგან ჯდა იგი პირითა მზისაებრ ელვა-მკრთალითა,
   

   (დ) მე შემომხედნის ლამაზად მის მელნის ტბისა თვალითა.
   

   
   

   401
   

   
   

   (ა) „დიდხან ვდეგ და არა მითხრა სიტყვა მისსა მონასურსა,
   

   (ბ) ოდენ ტკბილად შემომხედნის ვითამცა რა შინაურსა;
   

   (გ) ასმათ უხმო, მოიუბნეს; ქალი მოდგა, მითხრა ყურსა:
   

   (დ) „აწ წადიო, ვერას გითხრობს“, მე კვლა მიმცა ალმან მურსა.
   

   
   

   402
   

   
   

   (ა) „ასმათ გამომყვა, წამოვე, ფარდაგი გამოვიარე,
   

   (ბ) ვთქვი: „საწუთროო, ვის წეღან გული დარმანთა მიარე,
   

   (გ) მაშინ მოგეცა იმედი, ლხინი რად გამიზიარე?“
   

   (დ) გულმან გაყრისა სიძნელე კვლა უფრო დამიტია-რე!“

   იხ. ტაეპის განმარტებანი
   

   
   

   403
   

   
   

   (ა) „ასმათ ლხინსა მიქადებდა, ჩავიარეთ შიგან ბაღი;
   

   (ბ) მითხრა: „ეგრე წასლვისათვის ნუ გაჩნია გულსა დაღი!
   

   (გ) სიმძიმილთა ერდო დახაშ, სიხარულის კარი აღი;
   

   (დ) სირცხვილი აქვს საუბრისა, მერმე თავსა ჰკრძალავს ლაღი“.
   

   
   

   404
   

   
   

   (ა) „მე ვუთხარ: „დაო, შენგან ვეჭვ ამა გულისა წამალსა;
   

   (ბ) ზენაარ, სულთა ნუ გამყრი, ამბითა შრეტდი ამ ალსა,
   

   (გ) ჩემ თანა წიგნსა ნუ გასწყვედ შენ ზედა-ზედა მავალსა;
   

   (დ) თუ რას სცნობ ჩემთვის, არა ვეჭვ მე შენგან, არ, დანამალსა“.
   

   
   

   405
   

   
   

   (ა) „შევჯე, წამოვე, მდიოდა ნაკადი ცრემლთა მილისა;
   

   (ბ) საწოლს შემოვე, ხელ-ქმნილსა ღონე არ მქონდა ძილისა,
   

   (გ) ბროლი და ლალი შევიქმენ მე ულურჯესი ლილისა;
   

   (დ) ღამე მერჩია, მეწადა არ-გათენება დილისა“.
   

   
   

   თავი მეთოთხმეტე თავი მეთექვსმეტე