მაშინ, ვითარცა იხილა ნეტარმან ჱაბო, რამეთუ განშორებულ არს შიშისაგან და მძლავრებისა სარჳინოზთაჲსა, ისწრაფა მან მიახლებად ქრისტჱსა და ნათელიღო სახელითა მამისაჲთა და ძისაჲთა და სულისა წმიდისაჲთა ჴელითა ჴატიოსანთა მღდელთაჲთა; რამეთუ მადლითა სულისა წმიდისაჲთა მრავალ არს ქალაქები და სოფლები ქუეჲანასა მას ჩრდილოჲსასა, რომელნი სარწმუნოებითა ქრისტჱსითა ცხონდებიან უზრუნველად. მიერითგან უფროჲსღა სავსჱ მადლითა ქრისტჱსითა ნეტარი ჱაბო შეეჲო მარხვასა და ლოცვასა დაუბრჳოლებელად.
მაშინ, ვითარცა ეუწჲა მთავარსა მას აფხაზეთისასა ნეტარისა ჱაბოჲსთჳს, რამეთუ ახალ ნათელღებულ არს, განიხარა ფრიად ჲოვლით ერით მისითურთ; და მოუწოდეს მას მთავარმან მან და ეჴისჳოჴოსმან და მღდელთა და აჳურთხევდეს და ნუგეშინის სცემდეს და უთხრობდეს მას სიტჲუათა ცხოვრებისათა და ახარებდეს ქრისტჱ სთჳს, და საუჳუნოჲსა მის ცხოვრებისათჳს. ხოლო იგი თავით თჳსით მიუგებდა მათ მადლობით სიტჲუათა მათ ჭეშმარიტისა სარწმუნოებისათა, ვიდრემდის უკჳრდაცა მათ და ადიდებდეს ღმერთსა.
და აწ შენ ნუ დამაჲენებ მე, ღმრთისმსახურო, რამეთუ რაჲ მადლ არს ჲოფაჲ ჩემი აქა, სადა არა არს შიში, არცა სიჳუდილი ქრისტჱსთჳს? აწ გევედრები, განმიტევე მე, რაჲთა ეუწჲოს განცხადებულად ქრისტეანობაჲ ჩემი ქრისტჱსმოძულეთა მათ, რამეთუ მესმა მე წმიდისა სახარებისაგან თქუმული იგი მაცხოვრისა ჩუენისა მიერ, ვითარმედ „არავინაღანთის სანთელი და შედგის იგი ქუეშე ჴჳმირსა, არამედ ზედა სასანთლესა გადგიან,რაჲთა ჱნათობდეს ჲოველთა;ეგრე ბრწჲინევდინ ნათელი თქუენი წინაშე ჳაცთა”. და აწ მე რაჲსათჳს დავფარო ჭეშმარიტი ესე ნათელი, რომლითა განმანათლა მე ქრისტემან? არა მეშინის მე სიჳუდილისაგან, რამეთუ მე სასუფეველსა ვეძიებ ქრისტჱსგან.