ძველი აღთქმის პერსონაჟი, ბიბლიური დავითის ძე, ებრაელთა მეფე. ტახტზე ასვლის შემდეგ სოლომონმა ღმერთს სიბრძნე გამოსთხოვა, რომ გონივრულად ემართა რჩეული ხალხი. ასეთი კეთილი თხოვნისათვის ღმერთმა ისეთი სიბრძნით დააჯილდოვა სოლომონი, როგორიც არავის ჰქონია არც მანამდე და არც შემდეგ. ამის შემდეგ სოლომონი გახდა ფრიად ბრძენი და სამართლიანი მეფე. მეზობელ მეფეებს აკვირვებდა მისი სიბრძნე და ყველანი მოდიოდნენ მასთან სამუსაიფოდ
- შესავალი
- მე, სამოელ, ქრისტჱს მიერ ქართლისა ჳათალიჳოზი, უფალსა იოვანეს საბანისძესა, სულიერად შვილსა წმიდისა ჳათოლიჳე ეჳლესიისა და საჲუარელსა ჩუენსა, ლოცვით უფლისა მიერ მოგიჳითხავ; მშჳდობაჲ იჲავნ შენ ზედა და ჲოველთა სახლისა შენისა ჳრებულთა ქრისტჱს მიერ!
- ჩუენ თჳთ უწჲით წადიერებაჲ შენი ღმერთის-მსახურებისათჳს და ღმრთივ-მიმადლებული შენი მეცნიერებაჲ საღმრთოთა წიგნთაჲ და გულს-მოდგინებაჲ შენი ჳეთილთა საქმეთა მოღუაწებისათჳს. შენ თჳთ უწჲი სანატრელისა ამის ახლისა მოწამისა ჱაბოჲსი, რომელი დღეთა ამათ ჩუენთა იმარტჳლა მეოხად ქრისტჱს მიმართ ჩუენდა და ჲოვლისა ამის სოფლისა ჩუენისა ქართლისათჳს.
- მნებავს, რაჲთა დაიწეროს სანატრელისა ამისცა მარტჳლობაჲ, ვითარცა ჴირველთა მათ ქრისტჱს მოწამეთაჲ, და დაიდვას იგიცა წმიდასა ჳათოლიჳე ეჳლესიასა შინა მოსაჴსენებელად ჲოველთა, ვინ იჲვნენ შემდგომად ჩუენსა.
- ამისთჳცა მოვავლინე წიგნი ესე ჩემი ჴელითა ხსართან მღდელისა ჩემისაჲთა.
- აწ მიიღე წიგნი ესე ჩემი და ლოცვაჲ ჩემი და ჯუარისა დაწერაჲ ჴელითა ჩემითა და შეწევნითა ღმრთისა მამისა და ძისა და სულისა წმიდისაჲთა, მეოხებითა წმიდისა ღმრთისმშობელისაჲთა.
- და წმიდათა მოციქულთაჲთა და მოწამეთაჲთა ჴელ-ჲავ გამოთქუმად სრულიად ჭეშმარიტად, ვითარ-იგი იჲო და ვითარცა შენ თჳთ უწჲი, და აღწერე მარტჳლობაჲ წმიდისა მოწამისა ჱაბოჲსი და აღწერილი ჩუენ მოგჳძღუანე, რაჲთა უმეტჱსად ლოცვა ვჲოთ შენთჳს. მადლი უფლისა იჲავნ შენ ზედა. ამჱნ!
- ჴასუხი წიგნისაჲ იოვანჱს მიერ
- მარადის საწადელი და თაჲუანის-საცემელი ბრძანებაჲ ღმრთივჴატიოსნისა მამფლისა და უფლისა ჩემისაჲ მოვიღე ჴელითა სიწმიდის მოჲუარისა ხსართან მღდელისაჲთა, რომლისათჳსცა აღჴჲრობითა ჴელთა ჩემთაჲთა მადლი შეწირა უღირსებამან ჩემმან ჲოვლად-ძლიერისა და ქველის მოქმედისა ქრისტჱს ღმრთისა ჩუენისა, რომელმან არა დავიწჲებულჲო სიმდაბლჱ ესე ჩემი ღმრთივ-შეწჲნარებულთა წმიდათა ლოცვათა თქუენთა, რომელთაცა - ესე ღირს ვიქმენ მე მიმთხუევად. და უფროჲსღა ვაქებ და ვაჳურთხევ მე მოწჲალებასა ღმრთისასა, რომელმან დაჱნერგა გულსა მამფლისასა ესე-ვითარისა ამისთჳს ბრძანებად, რომელი სარგებელ და ნაჲოფ სულისა და სიქადულ და სიხარულ ჴორცთა მექმნების მე საუჳუნოდ მიმართ და სოფელსაცა ამას.
- აწ რაჲ მოვაჴსენო უფლებასა თქუენსა? მძიმე არს ჩემდა ორჳერძოვე; უჳუეთუ ურჩ ვექმნე ბრძანებასა თქუენსა, წერილ არს: „შვილი ურჩი წარსაწჲმედელსა მიეცესო“, და თუ ვისწრაფო მორჩილებად, მისთჳსცა იტჲჳს: „უდარჱსსა შენსა ნუ გამოეძიებო და უძლიერჱსსა შენსა ნუ განიჳითხავო“. ამისთჳს შიშმან და ზრუნვამან შემიჴჲრა მე და შეშფოთნა გონებაჲ ჩემი და დავეცი და მოვაჳლდი მეცნიერებისაგან. არამედ უმჯობჱსად შევრაცხე მორჩილ-ჲოფად თავი ჩემი ბრძანებასა უფლისა ჩემისასა, რომლითა ჳუალად განვძლიერდი და აღვემართე ღმრთის სათნოჲთა წმიდითა ლოცვითა თქუენითა და მარადის ძღუნის მიმჴჲრობელისა ღმრთისა მარჯუენისა თქუენისა ჯუარისა წერითა ჩემ უღირსსა ზედა და რამეთუ ვისწავეცა ბრძენთა-მთავრისა მის სოლომონის მიერ თქმული, ვითარმედ „ჱბაძევდ ჯინჭველსა, მედგარო, და იქმენ მუშაჳ მსგავს მისა“. ვითარცა იგი მან თჳსსა უდიდჱსსა მარცუალსა მას იფქლისასა შებმა-უჲვის გულს-მოდგინედ, ვიდრემდის აღიღის და წარიღის საზრდელად თჳსა.
- მეცა გულს-მოდგინე ვიქმენ უძლიერჱსსა ჩემსა აღებად და წადიერებაჲ გულისა ჩემისაჲ აღავსო უფალმან, და აღვწერე უღირსისაგან გონებისა ჩემისა შემოჳრებული მარტჳლობაჲ, ჭეშმარიტი და უტჲუელი, წმიდისა მოწამისაჲ მადლითა და მეოხებითა ნეტარისა ჱაბოჲსითა და მოგიძღუანე უფალსა ჩემსა, რომლისათჳს ჳუალად ვითხოვ ვედრებით: სათნო-ჲავნ უფალმან გულსა თქუენსა და გულსა ჲოვლისა ქრისტჱს მოჲუ-არისა ერისა მორწმუნისასა, რომელნი აღმოიჳითხვიდენ, რაჲთა ზიარ ლოცვათა თქუენთა იქმნეს ჳუალად და მერმეცა უღირსებაჲ ჩემი.
- თავი I
ძირითად გვერდზე 
გვერდის დასაწყისი