 |
 | |
ვიტყოდით
ვთქვათ
- IV თავი. ქებაჲ წმიდისა მოწამისა ჱაბოჲსი
- აწ მოვედით, ქრისტჱს მორწმუნენო, და ვდღესასწაულობდეთ ჴსენებასა ახლისა ამის წმიდისა მოწამისასა, რომელი ჲოველსა ამას სოფელსა ჩუენსა ქართლისასა მეოხად ჩუენდა ქრისტემან მოგუანიჭა, და სიხარულითა მრავლითა განვახუნეთ საუნჯენი გულთა და გონებათა ჩუენთანი და მხიარულითა ჴირითა და განმარტებულითა ენითა ვაქებდეთ ჳეთილად მოღუაწებასა მისსა და ვიტჲოდით:
- გიხაროდენ, სანატრელო მოწამეო, უფლისა მიერ! რამეთუ შენ, უჳუანაჲსჳნელი ესე მუშაჳი მაცხოვრისა ჩუენისაჲ მეათერთმეტისა ჟამისაჲ მდღევართა მათ თანა აღმსთობილთა მიეწიფე და მათ თანა სასჲიდელსა მათსა არა დააჳლდი!
- გიხაროდენ, მოწამეო, უფლისა მიერ! რამეთუ შენ მიემსგავსე უჳუანაჲსჳნელსა მას მოციქულსა ჴავლეს მამულთა მათ შჯულთა და მოძღურებათა განგდებითა, და ქრისტჱს, ძისა ღმრთისა, აღსარებითა, მსგავსადვე მისა თავი მოგეჳუეთა.
- აწ ვინ-მე ღირსად გაქებდეს შენ, ჭეშმარიტად საქებელსა? მნებავს ქებად შენდა, ჲოვლად-ქებულო ქრისტჱს მოწამეო, არამედ ვერ ვიჳადრებ, რამეთუ უფროჲს გონებისა ჩემისა აღმაღლდა ქებაჲ სათნოებათა შენთაჲ. და ჳუალად მეშინის მე დადუმებად, რამეთუ სანატრელითა მით ქრისტჱსმიერითა სიჲუარულითა შემიჲუარე მე, ვიდრე იჲავ-ღა სოფელსა ამას შინა ჩუენსა. აწ ნუუჳუე დაჲენებითა ენისა ჩემისაჲთა ქებასა შენსა დაეჲენოს ჩემთჳსცა მოღუაწებაჲ მეოხებისა შენისაჲ ქრისტჱს მიმართ! აწ შენ მიერვე მოღებითა მადლისა მის ქრისტჱსისაჲთა, მსგავსად ძალისა ჩემისა, გაქებდე შენ, შუენიერებითა შემჳულო უფლისა მიერ!
- შენთჳს ფრიად დამიჳჳრდების ჩუენ, წმიდაო მოწამეო, რამეთუ ჟამსა ამას ოდენ მეფობისა ისმაიტელთაჲსა დიდებასა შენ ნეფსით სიმდაბლჱ ქრისტჱსთჳს აღირჩიე და მახჳლითა ჴჲრობილი იგი შჯული განაგდე და ჭეშმარიტი იგი აღიარე და ჯუარცუმულსა მას თავჲანის-ეც უფლად და ღმრთად!
- ავაზაჳსა მას ესწორე სარწმუნოებითა და სამოთხესა განეწესე!
- შენ ჳარი იგი სამოთხისაჲ განაღე ჯუარითა ქრისტჱსითა და მცველთა მათ ქერობინთა ცეცხლის მსგავსთა ვერ განგიჳითხეს, ვითარმედ ვინ ხარ!
- და რაჲ-ღა-მე ვთქუა უფროჲს, რამეთუ „უფალმან ივნო ჩუენთჳს, უბრალომან ბრალეულთათჳს” დასთხია სისხლი თჳსი უბიწოჲ, ხოლო შენ გარდაიჴადე თანანადები, რამეთუ შენცა დასთხიე სისხლი თჳსი სიჲუარულისა მისისათჳს. ამისთჳსცა ძლევისა გჳრგჳნითა შეგამჳო შენ და სასუფეველსა მას მამისა მისისასა მჳჳდრად გამოგაჩინა!
- შენ გამო, წმიდაო მოწამეო, სიჲუარული იგი ქრისტჱსი ჩუენდამო და სარწმუნოებაჲ ჩუეუნი მისა მიმართ ჳუალად განახლდა, რამეთუ აღვერიენით ერსა უცხოსა, შჯულითა განდგომილსა ქრისტჱსგან, ნათესავსა საწუთროჲსა ამის მოჲუარესა, თესლსა ურწმუნოსა ძისა ღმრთისასა, სარწმუნოებისა ჩუენისა მაგინებელთა, რომელთაგან ვისწავენით საქმენი მათნი და ვჱმონებდით გულისთქუმასა გულთა ჩუენთასა მიბაძვებითა მათითა, ვითარცა უსასონი ქრისტჱსგან და დამვიწჲებელნი საუჳუნოჲსა ცხორებისანი. ხოლო აწ შენ მიერ მოგუეახლა ქრისტე და ჩუენ გულისხმა-ვჲავთ ჳუალად შიში მისი და სიჲუარული მისი, და მადლსა მისსა ღირს ვიქმნენით და სიჲუარულსა მისსა და წჲალობასა დღითიდღედ მრავალთა სასწაულთა და ჳურნებათა ჩუენ შორის გამოჩინებითა!
- შენ უგუნურთა მათ შემწირველთა შენთა მახჳლითა და ცეცხლითა უმეტჱს ალისა განგაბრწჲინვეს; ვერ გულისხმა-ჲვეს უგულისხმოთა მათ სიტჲუაჲ იგი უფლისაჲ, ვითარმედ „იჲოს ჲოველმან, რომელმან მოგწჲჳდნეს თქუენ, ჱგონებდეს, ვითარმედ მსხუერჴლი შეწირა ღმრთისა”. ჵ უგუნურებაჲ და უმეტჱს უგუნურებაჲ იგი მათი, რამეთუ რომელ იგი ჴირველ არავინ გიცოდა, ვითარმედ ვინ ხარ, ანუ რომლისა ნათესავისაგან, ანუ რომლისა ერისაგან, ანუ რომლითა შჯულითა სცხონდებოდე, აწ ესერა უნებლებით წარმოგაჩინეს საცნაურად ქრისტჱს აღმსარებელად, და მარტჳლად ჲოველთა შეგისწავლეს.
- შენ ნათესავთა შენთა უცხო და განგდებულგჲვეს, ხოლო ქრისტემან ისმაიტელთა შორის, ვითარცა ვარდი ეჳალთაგან, გამოგარჩია და მიგიჴჲრა თჳსსა მას ეჳლესიასა! შენ, ველური ეგე ზეთისხილი, მოგიღო ქრისტემან და მტილსა მას შინა თჳსსა სამჳჳდრებელსა ნაჲოფად ჳურთხევისად დაგნერგა, და ნაჲოფითა მით სარწმუნოებისა შენისაჲთა ახარა ეჳლესიასა, რომელსა შინა იშუებენ ქრისტჱს მორწმუნენი და ჱნატრიან შენსა მას დიდებულებასა, შენსა მას მოღუაწებასა, შენსა მას სიმჴნესა, შენსა მას მარტჳლობასა, შენსა მას გჳრგჳნოსნებასა!
- ვითარ-მე გაქებდე შენ, ღუაწლის მძლეო წმიდაო მოწამეო? რამეთუ შენ, ახალი ეგე ქრისტჱს მორწმუნჱ, მოძღუარ ჩუენდა იქმენ, სწავლულნი უფროჲს გულისხმიერ ჱჲვენ, შერჲეულნი უფროჲს განამტჳიცენ, განმტჳიცებულნი განამხიარულენ, წარმართნი წადიერ ჱჲვენ ქრისტჱს მონებად, საჴსენებლი მარტჳლობისა შენისაჲ ჩუენ დაგჳტევე, სახელისა შენისა მითხრობად ჲოველთა ქადაგ ვიქმნენით!
- აწ ვევედრებით ჲოველნი შენსა ქრისტჱს მოჲუარებასა, მეოხმცა ხარ წინაშე მაცხოვრისა ჲოველთაჲსა ჩუენ ჲოველთათჳს, რომელნი შენ მიერ ითხოვენ წჲალობასა ქრისტჱს ღმრთისაგან, რომლისაჲ არს დიდებაჲ და ჴატივი და ძლიერებაჲ თანა მამით და ჲოვლადწმიდით სულითურთ აწ და მარადის და უჳუნითი უჳუნისამდე. ამჱნ!
- თავი 3
 ძირითად გვერდზე | 10 საუკეთესო • დაგვიკავშირდით • Login |  გვერდის დასაწყისი |
| © 2008 David A. Mchedlishvili | XHTML | CSS | Powered by Glossword 1.8.9 |