ნამდვილად ნიშნავს: „არშიყ ბიჭს“. „ჩვენა ვართ მხოლოდ ისეთი აშოღლანური მელექსეების წინააღმდეგი, როგორი ჩიტუნია შაშვიც ბესიკი იყო...“ (სანდალა - ზ. ჭიჭინ. „წერილები ქართულს მწერლობაზედ“, 1888 წ., გვ. 40, 79 და ამ წიგნის პასუხები ილიას „ივ.“., 1888 წ., N 174, 191, 192, 193, 251, 253). „ივანიძე თამაშობს აშოღლანებს, მექისეებს და სხვ, აქვს მშვენიერი ხმა, პლასტიკა და გრძნობიერება გასაშტერებელი“ („მათრახი და სალამური“, 1906 წ., N 18). „გვარის შემარცხვენი...გრილოს აშოღლანი“ (მხატ. გ. ბაშინჯ. ქართულად დაწ. მოთხ. „ახირებული მასპინძელი“, „სახალხო საქმე“, 1920 წ., 19 დეკემბერი).
საკუთრივ: არშიყი ვაჟი. ისე კი ცნობილია, როგორც მოსარგებლე, ტრფიალი, რომელიც ერთი და იმავე დროს არშიყობს კიდეც, სარგებლობს კიდეც. „სადღაც ჩაიხანებში ისმის თარის ხმა და ვიღაც აშოღლანი მღერის“... (დ. შენგ., „მოთხ“., ტ. 1, გვ. 194).
წყარო: გრიშაშვილი იოსებ, ქალაქური ლექსიკონი: (საარქივო მასალა)/[გამოსაც. მოამზადა რუსუდან კუსრაშვილმა]. – თბ.: სამშობლო, 1997 (სამშობლო). – 304გვ.
ძირითად გვერდზე 
გვერდის დასაწყისი