შერეული

ლექსი, რომელსაც ტაეპების დასასრულს სხვადასხვა რითმა აქვს. მაგ:

„დაჰკრეს ნაღარა, გული შეჰზარა,
და მტერთ საომრად ჯარი შეჰყარა,
ხმა ნაღარისა, ხმა ეს ბრძოლისა,
ვით არ აღგანთებს გმირო, ქართლისა!
მხდალსა განამხნევს, მხნეს განაღვიძებს
და მიჯნურსაცა სულს შეუშფოთებს!” (ნ. ბარათაშვილი ).