საორატორო პროზის სახეობა, რომელიც არ კმაყოფილდება მსმენელის მიერ მსჯელობის საგნის შესახებ გარკვეული დასკვნის მიღებით და მთავარ მიზნად ისახავს მსმენელში გარკვეული მოქმედების აღძვრას. მაგ. ომის პირობებში
აგიტატორი მთავარ ყურადღებას აქცევს არა მხოლოდ იმის ჩაგონებას, რომ საჭიროა მტრის განადგურება, არამედ იმის მიღწევას, რომ მსმენელი საქმით შეუდგეს მტრის განადგურებას.
წყარო: გაჩეჩილაძე, სიმონ. სიტყვიერებისა და ლიტერატურის თეორია : IX-X კლ. სახელმძღვ.. - მე-2 გადამუშ. და შევს. გამოც.. - თბ. : განათლება, 1977
ძირითად გვერდზე 
გვერდის დასაწყისი