(უფლისა) პატრონი; მფლობელი, ნახარარი; ქრისტე
(ი. ა.)იხ. აგრეთვე: დაუფლება,
დედოფალი, დედუფალი, დიოფალი, დეოფალი,
თავისუფალ ქმნა/ყოფა,
მეუფე,
მეუფება, მეუფობა,
სადედოფლო,
საუფლო,
უფლება, უფლობა,
უუფლო,
უფლებული,
თავისუფალი,
ნავის-უფალი,
ჴელის-უფალი წყარო: ძველი ქართული ენის შეერთებული ლექსიკონი : 16800 სიტყვა : შედგენილია ილ. აბულაძის, აკ. შანიძის, ივ. იმნაიშვილისა და სხვა ავტორთა ლექსიკონური წყაროების მიხედვით / [შემდგ. გრიგოლ რუხაძე ; რედ. გვანცა კოპლატაძე ; დაიბეჭდა სრ. საქ. კათოლიკოს-პატრიარქის ილია II ლოცვა-კურთხევით]. - თბ. : საქ. საპატრიარქოს გამ-ბა, 2008 (გამ-ბა "სამშობლოს" სტ.). - 452გვ. ; 20სმ.. - ეძღვნ. წმ. ილია მართლის დაბადების 170 წლისთავს. - ბიბლიოგრ.: გვ. 6. - ISBN 99940-852-4-7, 2000ც.