პირველი

1. „წინა“, „წინაპარი“, „დასაბამი“, თავი, მეთაური (ი. ა.)
   იხ. აგრეთვე: დასაბამი, პირველითგანვე, პირველად, პირველად-მშობელი, პირველად-საჯდომელი, პირველად-ჯდომა, პირველდაბადებული, პირველთქუმული, პირველითგან, პირველინაჴით-ჯდომა, პირველმოწამე, პირველნაყოფი
2. რიცხ.სახ.
   რუს. первый
   პირველი
3. ძველი, ადრინდელი, უწინდელი
4. რუს. лучший
   პირველხარისხოვანი, უკეთესი, (ი. ი.)
   წყარო: ძველი ქართული ენის შეერთებული ლექსიკონი : 16800 სიტყვა : შედგენილია ილ. აბულაძის, აკ. შანიძის, ივ. იმნაიშვილისა და სხვა ავტორთა ლექსიკონური წყაროების მიხედვით / [შემდგ. გრიგოლ რუხაძე ; რედ. გვანცა კოპლატაძე ; დაიბეჭდა სრ. საქ. კათოლიკოს-პატრიარქის ილია II ლოცვა-კურთხევით]. - თბ. : საქ. საპატრიარქოს გამ-ბა, 2008 (გამ-ბა "სამშობლოს" სტ.). - 452გვ. ; 20სმ.. - ეძღვნ. წმ. ილია მართლის დაბადების 170 წლისთავს. - ბიბლიოგრ.: გვ. 6. - ISBN 99940-852-4-7, 2000ც.