ლახუარი

1. შუბი, „მაზრაკი“ (ი. ა.)
2. ლახვარი, შუბის მსგავსი საჩხვლეტი იარაღი ხის გრძელი ტარითა და ლითონის წვეტით (ი. ი.)
3. ორმხრივ მჭრელი რკინის იარაღი, გრძელ ტარზე ჩამოცმული (ა. შ.)
   წყარო: ძველი ქართული ენის შეერთებული ლექსიკონი : 16800 სიტყვა : შედგენილია ილ. აბულაძის, აკ. შანიძის, ივ. იმნაიშვილისა და სხვა ავტორთა ლექსიკონური წყაროების მიხედვით / [შემდგ. გრიგოლ რუხაძე ; რედ. გვანცა კოპლატაძე ; დაიბეჭდა სრ. საქ. კათოლიკოს-პატრიარქის ილია II ლოცვა-კურთხევით]. - თბ. : საქ. საპატრიარქოს გამ-ბა, 2008 (გამ-ბა "სამშობლოს" სტ.). - 452გვ. ; 20სმ.. - ეძღვნ. წმ. ილია მართლის დაბადების 170 წლისთავს. - ბიბლიოგრ.: გვ. 6. - ISBN 99940-852-4-7, 2000ც.