პირი

1. ტუჩი, დრუნჩი; პირისახე; სახე; რამე საქმე; მჭრელი იარაღის პირი; თავი, წინა ნაპირი (ი. ა.)
   იხ. აგრეთვე: ბადის-პირი, ველის(ა) პირი, თითოპირად, ისრის-პირი, კბოდის-პირი, მთის-პირი, ორპირი, პირის-პირ, პირს-პირ, პირის-პირით, პირედი, სამპირი, წინაშე პირსა, ძლის-პირი
   წყარო: ძველი ქართული ენის შეერთებული ლექსიკონი : 16800 სიტყვა : შედგენილია ილ. აბულაძის, აკ. შანიძის, ივ. იმნაიშვილისა და სხვა ავტორთა ლექსიკონური წყაროების მიხედვით / [შემდგ. გრიგოლ რუხაძე ; რედ. გვანცა კოპლატაძე ; დაიბეჭდა სრ. საქ. კათოლიკოს-პატრიარქის ილია II ლოცვა-კურთხევით]. - თბ. : საქ. საპატრიარქოს გამ-ბა, 2008 (გამ-ბა "სამშობლოს" სტ.). - 452გვ. ; 20სმ.. - ეძღვნ. წმ. ილია მართლის დაბადების 170 წლისთავს. - ბიბლიოგრ.: გვ. 6. - ISBN 99940-852-4-7, 2000ც.
2. პირი, рот
3. პირისახე
4. შუენიერნი პირითა: შესახედავად მშვენიერი
5. ზედაპირი
6. წყლის ნაპირი
7. ფხა, დანის ან მახვილის პირი, остриё (ი. ი.)
8. შინაარსი, აზრი; მნიშვნელობა (სხ.)
   წყარო: ძველი ქართული ენის შეერთებული ლექსიკონი : 16800 სიტყვა : შედგენილია ილ. აბულაძის, აკ. შანიძის, ივ. იმნაიშვილისა და სხვა ავტორთა ლექსიკონური წყაროების მიხედვით / [შემდგ. გრიგოლ რუხაძე ; რედ. გვანცა კოპლატაძე ; დაიბეჭდა სრ. საქ. კათოლიკოს-პატრიარქის ილია II ლოცვა-კურთხევით]. - თბ. : საქ. საპატრიარქოს გამ-ბა, 2008 (გამ-ბა "სამშობლოს" სტ.). - 452გვ. ; 20სმ.. - ეძღვნ. წმ. ილია მართლის დაბადების 170 წლისთავს. - ბიბლიოგრ.: გვ. 6. - ISBN 99940-852-4-7, 2000ც.