იტალ. intonazioneლათ. < intono – ხმამაღლა წარმოვთქვამ 1. მეტყველების რიტმულ-მელოდიური წყობა, ხმის აწევ-დაწევა წარმოთქმისას. მაგ., კითხვითი ი.
2. წარმოთქმის მანერა, რომელიც მთქმელის გრძნობას გამოხატავს.
3. მუს. შესრულების სიზუსტე, ბგერის სიწმინდე (სიმაღლის მიხედვით).
წყარო: ჭაბაშვილი, მიხეილ, უცხო სიტყვათა ლექსიკონი / შეადგინა [და წინასიტყვ. დაურთო] მიხეილ ჭაბაშვილმა. - მე-3 შესწ. და შევს. გამოც.. - თბ. : განათლება, 1989. - 600გვ. ; 16სმ.. - სახელთა საძიებელი: გვ. 63-68. - 5მ., 10000ც.[MFN: 2749]