ლათ. primitivus – თავდაპირველი, პირველყოფილი 1. განუვითარებელი, მარტივი მოვლენა იმავე რიგის შემდეგდროინდელ მოვლენებთან შედარებით.
2. უძველესი (მაგ., პირველყოფილი საზოგადოების) ხელოვნების ნაწარმოები, რომლის გამომხატველობითი საშუალებანი შედარებით ნაკლებადაა განვითარებული.
3. გაუბრალოებული; შესრულების ტექნიკით მარტივი, უბრალო.
4. იგივეა, რაც პრიმიტივისტი.
წყარო: ჭაბაშვილი, მიხეილ, უცხო სიტყვათა ლექსიკონი / შეადგინა [და წინასიტყვ. დაურთო] მიხეილ ჭაბაშვილმა. - მე-3 შესწ. და შევს. გამოც.. - თბ. : განათლება, 1989. - 600გვ. ; 16სმ.. - სახელთა საძიებელი: გვ. 63-68. - 5მ., 10000ც.[MFN: 2749]