ინგლ. emperorლათ. Imperator – მბრძანებელი 1. მონარქის (მეფის) უმაღლესი ტიტული; ამ ტიტულის მქონე პირი;
2. ისტ. რომში: მხედართმთავრის საპატიო ტიტული; ამ ტიტულის მქონე პირი.
წყარო: მოხელის სამაგიდო ლექსიკონი / გაეროს განვითარების პროგრამა; [შემდგ.: სამსონ ურიდია და სხვ.; რედ.: ვაჟა გურგენიძე] - თბ., 2004 - 483გვ.: ცხრ.; 24სმ. - (საჯარო მოსამსახურის ბ-კა). - ISBN 99940-0-063-2: [ფ.ა.]