ოდა

1. ბერძნ. ōdē
   1. ძველ ბერძნებში: საზეიმო ლირიკული ლექსი, რომელსაც გუნდი ასრულებდა;
   2. სახოტბო ლექსი, რომელშიც შექებულია რომელიმე ისტორიული ამბავი ან პირი.
   წყარო: ჭაბაშვილი, მიხეილ, უცხო სიტყვათა ლექსიკონი / შეადგინა [და წინასიტყვ. დაურთო] მიხეილ ჭაბაშვილმა. - მე-3 შესწ. და შევს. გამოც.. - თბ. : განათლება, 1989. - 600გვ. ; 16სმ.. - სახელთა საძიებელი: გვ. 63-68. - 5მ., 10000ც.[MFN: 2749]
2. ანტიკურ პოეზიასა და მუსიკაში საზეიმო საგუნდო სიმღერა, როგორც წესი, ზეაწეული, სადიდებელი ხასიათის. ეძღვნებოდა რომელიმე ღირსშესანიშნავ მოვლენას ან პიროვნებას. გამოიყენება პროფესიულ მუსიკაშიც. ბეთჰოვენმა მეცხრე სიმფონიის ფინალში გამოიყენა მუსიკალური თემა, შთაგონებული შილერის ოდით «სიხარულისადმი»
   იხ. აგრეთვე: მუსიკა
   წყარო: ხელოვნება : მოკლე ენციკლოპედიური ლექსიკონი : მოსწ. / [შემდგ.: ნანა მაჭარაშვილი ; რედ.: ჰამლეტ ჩხენკელი ; მუსიკის შესახებ მასალები მოამზადა ნინო ბესტავაშვილმა]. - თბ. : მერიდიანი, 2004. - 80გვ. : ილ.; 28სმ.. - ISBN 99928-32-31-2 : [ფ.ა.]