ბუკი (ქართული), ლითონის ჩასაბერი საკრავი დიდი ზომისაა. აქვს მკვეთრი და ძლიერი ხმა. ქართულ წერილობით წყაროებში პირველად IX ს-ში მოიხსენიება. ბუკს უკრავდნენ აღლუმებზე, ლაშქრობისას, სამეფო კარისა და საკულტო ცერემონიალზე.
ბუკის ხმა იყო თავდასხმის საშიშროების ან ომის დაწყების ნიშანი.
ბუკი შემონახულია რაჭასა და სვანეთში
წყარო: მუსიკის ენციკლოპედიური ლექსიკონი / [შემდგ.: ანზორ თამარაშვილი; მთ. რედ.: გულბათ ტორაძე]. [ახალციხე: თბილ. უნ-ტის მესხეთის ფილიალის გამ-ბა], 2005 (ა.ო. "პროგრესი")