ლათ. attributum – თვისება, კუთვნილება 1. ფილოს. საგნის ან მოვლენის ძირითადი, არსებითი თვისება;
2. რისამე დამახასიათებელი ნიშანი;
3. გრამატ. განსაზღვრება, მსაზღვრელი.
წყარო: ჭაბაშვილი, მიხეილ, უცხო სიტყვათა ლექსიკონი / შეადგინა [და წინასიტყვ. დაურთო] მიხეილ ჭაბაშვილმა. - მე-3 შესწ. და შევს. გამოც.. - თბ. : განათლება, 1989. - 600გვ. ; 16სმ.. - სახელთა საძიებელი: გვ. 63-68. - 5მ., 10000ც.[MFN: 2749]