ტერმინის შემოთავაზება შეგვატყობინეთ შეცდომა ძებნაში დამატება დასაბეჭდი ვერსია

მოხელე

ინგლ. employee, official, officer

პირი, რომელიც ინიშნება ან აირჩევა სახაზინო დაწესებულების საშტატო (შტატით გათვალისწინებულ) თანამდებობაზე. მოხელეები იყოფიან სახელმწიფო მოხელეებად და ადგილობრივი თვითმმართველობის მოხელეებად (საქართველოს კანონი „საჯარო სამსახურის შესახებ“, მუხლი 6).

იხ. აგრეთვე: ათაბაგი, ამირა, ამირეჯიბი, ამირსპასალარი, აზნაური, ბაზიერთუხუცესი, გზირი, დასტურლამალი, ერისთავი, ეზოსმოძღვარი, ვაზირი, თავლიდარი, თუშმალი, მამასახლისი, მანდატურთუხუცესი, მდივანი, მდივანბეგი, მეითარი, მელიქი, მეღვინეთუხუცესი, მეჭურჭლეთუხუცესი, მოურავი, მწიგნობარი, პიტიახში, სახლთუხუცესი, სპასალარი, სპასპეტი, ფარეში, ქილიფთარი, შურტა, ჩუხჩარეხი, ხაზინა, ხასადარი

წყარო: მოხელის სამაგიდო ლექსიკონი / გაეროს განვითარების პროგრამა; [შემდგ.: სამსონ ურიდია და სხვ.; რედ.: ვაჟა გურგენიძე] - თბ., 2004 - 483გვ.: ცხრ.; 24სმ. - (საჯარო მოსამსახურის ბ-კა). - ISBN 99940-0-063-2: [ფ.ა.]


	ლექსიკონები 10 საუკეთესო დაგვიკავშირდით Login ციფრული უნივერსალური სასკოლო ლექსიკონი