ინგლ. orientationფრანგ. orientationლათ. oriens (orientis) – აღმოსავლეთი 1. საკუთარი ადგილმდებარეობის განსაზღვრა;
2. გარემო პირობებში, სიტუაციაში გარკვევის უნარი;
3. რაიმე მიმართულებით მოქმედების წარმართვა.
წყარო: მოხელის სამაგიდო ლექსიკონი / გაეროს განვითარების პროგრამა; [შემდგ.: სამსონ ურიდია და სხვ.; რედ.: ვაჟა გურგენიძე] - თბ., 2004 - 483გვ.: ცხრ.; 24სმ. - (საჯარო მოსამსახურის ბ-კა). - ISBN 99940-0-063-2: [ფ.ა.]