ყმა

1. ისტორ.
   ბატონყმობის დროს – მემამულის (ბატონის) მიწაზე მცხოვრები გლეხი, რომელსაც არ გააჩნია წარმოების საშუალებები, ამუშავებს მემამულის მიწას და აძლევს მას ღალას
2. ისტორ.
   პატრონყმობის დროს – პატრონის ქვეშევრდომი, ხელქვეითი
3. ძვ.
   რომელიმე ხატის, სალოცავის მლოცველი (ფშავ-ხევსურეთი)
4. გადატ.
   მორჩილი, მსახური, ხელქვეითი
5. ძვ.
   იგივეა, რაც ყრმა
   წყარო: ისტორიულ ტერმინთა სასკოლო ლექსიკონი 6–11 [კლასები] / ირინე გეგეჭკორი, ნუგზარ მოლაშვილი ; რედ.: ნუგზარ ბარდაველიძე, ზაზა კვინტრაძე. თბილისი : "ცის ნამის" გამ–ბა და სტ. 2008.