ბუნი
ბუნი - „შუბის ტარი“(საბა). ბუნი წარმოადგენს ხის ტარს, რომელიც სხვადასხვა ზომის არსებობდა.
დღევანდელი ქართული ტერმინოლოგიური დატვირთვით შუბი ეწოდება ყველანაირ სატყორცნ-საძგერებელ იარაღს, ხოლო ფეოდალურ საქართველოში ასეთი ტიპის იარაღები ერთიანდებოდა „ლახუარის“ ქვეშ. „ლახვარნიცა განიყოფებიან: „ოროლი, გმური, სათხედი, გეონი, შუბი, ხიშტი, ზუფანი, ლიბანდაკი, ამათი განმასხვავებელი ნიშანი შუბის პირის ფორმის გარდა, მათ ბუნის ზომებშია მაგ. ოროლი, შუბი და გმური, - ბუნგრძელია, სათხედი - ბუნ-ზომიერი, გეონის ბუნი „მცირედ კაცისა უმაღლესი“, ხიშტი - ტარ-კოტა, ზუფანი - ბუნ-წყრთეული და ა.შ.
ბუნს ეწოდება დროშის ტარის დაბოლოებასაც. ზოგ შემთხვევაში ფოლადისაგან დამზადებული, სიუჟეტი და წარწერებიც, უმთავრესად გამარჯვებისა და ძლევის აღსანიშნავი.
ლიტერარტურა
სულხან-საბა, ლექსიკონი ქართული, ტ. I. 1991. მ.ქ.
