გვეტაძე რაჟდენ

რაჟდენ გვეტაძე

გვეტაძე რაჟდენ მათეს ძე - (დ. - 29.VII.1897, სოფ. ციხია, - გ. - 1.XII.1952, თბილისი) - ქართველი მწერალი, მთარგმნელი.

ბიოგრაფია

დაამთავრა სამკლასიანი სასწავლებელი და უსახსრობის გამო დაიწყო მუშაობა შეგირდად. პარალელურად სწავლობდა საღამოს სკოლაში. 1913 წელს გამოაქვეყნა პირველი ლექსი; 1915 - პირველი წიგნი „მთვარის ზღაპარი“. 1918-1922 წლებში „ცისფერყანწელების“ დაჯგუფების წევრი იყო. 1919 წელს გამოვიდა პოეტური კრებული „დაბინდული ქარვები“. 1919 წელს თბილისში მისი რედაქტორობით გამოვიდა ჟურნალი „თოლაბაურის სარტყელი“, სადაც დაიბეჭდა მისი ლექსი. ჟურ. „თეატრი და ცხოვრება“ დაიბეჭდა რაჟდენ გვეტაძის შარჟი - ახალგაზრდა მგოსანი, მისი ლექსების კრებულის „დაბინდული ქარვები“ გამოცემის გამო.

1921 წელს მუშაობდა გაზეთ „კომუნისტში“ კორექტორად, შემდეგ - რეპორტიორად, 1924 წლდან - ღამის რედაქტორად. 1929 წელს გამოვიდა პირველი დიდი რომანი „თეო“. ამას მოჰყვა „ჭიაკოკონა“. 1930 წლიდან ჟ. „დროშის“ რედაქტორია. 1934 წლიდან საქართველოს საბჭოთა მწერლების კავშირის წევრია.

პროზაში მოგვიანებით დაიწყო მუშაობა. 1935 ნოველების კრებული „ლაშაური საღამოები“ გამოიცა. პროზაული ნაწარმოებები გამოირჩევა ემოციურობით. ეწეოდა ნაყოფიერ მთარგმნელობით მოღვაწეობას. თარგმნა ძველინდური ეპოსი „რამაიანა“, ფრანგული ეპოსი „სიმღერა როლანდზე“. 1935-1950 წლებში ხელმძღვანელობდა გამომცემლობა „ფედერაციას“ (შემდგომში „საბჭოთა მწერალი“). დაკრძალულია მწერალთა და საზოგადო მოღვაწეთა დიდუბის პანთეონში

გაგა ლომიძე

ლიტერატურა

• ლ. ავალიანი, ცისფერყანწელები, „ლიტერატურული ძიებანი“, ტ. XXV, 2004;
• ზ. ბაბუნა შვილი, თ. ნოზაძე, „მამულიშვილთა სავანე“, თბ., 1994.
• ჟურ. „თოლაბაურის სარტყელი“, 1919, №1.
• ჟურ. „თეატრი და ცხოვრება“, 1920, №27.

წყარო

საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკა (1918-1921) ენციკლოპედია-ლექსიკონი

იხილე აგრეთვე

რაჟდენ გვეტაძე